Wednesday, September 4, 2013

ජීවිත කතාව 13

ජීවිත කතාව 12 මෙතනින් යන්න.

ජයවේවා...සැරදේවා.....
බොහෝම කාලෙකට පස්සේ මේ පැත්තට ඇවිල්ල යන්න ආව....මෙච්චර වැඩ කන්දක් කරන කොට තමයි හිතෙන්නේ බබෙක් වෙලාම හිටිය නම් හොඳයි කියල....රස්සාවත් එක්ක ඉගෙන ගන්න ගියාමත් පුදුම ආතල් එකක් දැනෙන්නේ....යන්තන් එක විභාගයක් ලිව්වා...මේවා ඉතින් කාටත් හොඳ පාඩම්...ඉගෙන ගන්න කාලේ ඉගෙන ගන්නේ නැතුව....දැන් ඉතින් කාපල්ලකො කටු.......

කාලෙකට පස්සේ ඇවිල්ල මූ  ගහන බයිලා කියල හිතන්නේ නැතුව අපි දිහා බලලවත් හැදියල්ල....

*****************************************************************************************************************************
ඔන්න ඉතින් අම්ම අමාරුවෙන් සල්ලි ඉතිරි කරලා මහල දුන්නු අලුත් නිළ ඇඳුමත් ඇඳගෙන කොල්ල පාසල් ගියා .......එදා ඉතින් හැමෝටම සතුටු දවසක්.....මොකද එදා තමයි ඇටෙන් පොත්තෙන් එලියට ආපු මේ කෙල්ලෝ කොල්ලෝ ටික ලොකු ඉස්කෝලෙට දක්කන දවස.....බොහොම දෙනෙක් ලොකු ඉස්කෝලේ පහු කරන් ආවට ඕක ඇතුලේ මොන වගේද කියල හිතා ගන්නවත් බැරුවයි හිටියේ.....බබා නම් ඉතින් දෙතුන් සැරයක් ඕක ඇතුලට රිංගල නැතුව නෙමේ...ඒ වුනත් අදින් පස්සේ අපි ඔක්කොම අහල තිබුණු දැකල නැති ඒ ආතල් ලෝකයට තමයි අයිති.......ඔන්න ඉතින් පන්තිභාර ගුරු මෑණිවරු පියවරු අපිව අදාළ පන්ති වලට වෙන් කරා.....ඒ කිව්වේ අපි 8 වසරේ හිටපු පිළිවෙල සම්පුර්ණයෙන්ම වෙනස් කරා.....මේ සැරේවත් මේ කෙල්ල තමන්ගේ පන්තියට වැටෙයි කියල බලන් හිටියට එහෙම වුනේ නෑ....මොනා කරන්නද....අපිට කොහෙද බූල් බල්ලෝ කියල තමන්ටම කියගත්ත බබා අනිත් ළමයි පස්සේ වැටිලා ලොකු ඉස්කෝලෙට යන්න පිටත්වුණා......අනේ ඉතින් අපේ සත්ගුණවත් ගුරු මණ්ඩලය මේ කෙල්ලෝ කොල්ලෝ ටික අමාරුවෙන් ආම්බාන් කරගෙන ලොකු ඉස්කෝලෙට දක්කන් ගියා නොවැ.....

අප්පා ලොකු ඉස්කෝලේ තිබුණු ගාම්බීර පෙනුම.....අපිව ගෙනිච්චේ පිටිපස්සේ ගේට්ටුව ගාවට....එතන තියෙන වොලිබෝල් පිටියේ පුංචි රැස්වීමක් තිබ්බ....අලුත් පන්ති පිළිවෙලට අපි පෝලිමේ ඉන්නවා....ප්‍රින්සිපල් මහත්තය ගිරිය යටින් මොනවදෝ කියනවා.....මාත් ඉතින් අලුත් පන්තියේ ඉන්න ගෑල් ළමයින්ට පෙර පෙර ළඟ හිටපු අලුත් යාළුවා එක්ක පොඩි කයියක් දැම්ම....ඒවා ඉතින් යුතුකම්නේ....උඹලට කියන්න විනාඩි 2 ක් කතා කරන්න ඇති.....පත සයිස් අකුණක් මගේ පිටට වැදුන බොල.......හොඳට පායපු වෙලාවේ අකුණු ගහන්නේ කොහොමද බලන්න මමත් වේදනාව ඉවසගෙන හැරිලා බැලුව.....මොන අකුණුද බොල.....සාරියක් ඇඳගත්ත ගෑණු කෙනෙක් ඇස් දෙක ලොවි ගෙඩි දෙකක් වගේ රතු කරගෙන මගේ පිටිපස්සේ......මේ මොන හත්වලාමක්ද කියල හිතනකොටම...මෙන්න ඒ ගැණු කෙනා බෙරිහන් දෙනවා...."මුන් ලොකු ඉස්කෝලෙට ආව විතරයි.....රැස්වීමක ඉන්න දන්නේ නෑ.....හැරිය ඉස්සරහට....අහගෙන හිටු අර කතාව...."  අකුණු පාරෙන් සිහි විකල් වුනු බබාගේ පියවි සිහිය ආවේ එතකොට.....හුටා බොලේ මේ ලොකු ඉස්කෝලේ මිස් කෙනෙක් නොවැ .......ඔන්න ඔහොමයි බබා ලොකු ඉස්කෝලේ අමතක නොවන සොඳුරු පාසල් සමය පටන් ගත්තේ....අදටත් මට ඒ රැස්වීම නම් අමතක වෙන්නේ නෑ.......

ඔන්න ඉතින් ප්‍රින්සිපල් සර්ගේ කතාවෙන් පස්සේ අපිව ඇතුලට ගත්තා.....බලන්න එපාය ලොකු ඉස්කෝලේ ලස්සන...බබා මීට කලින් දෙතුන් වතාවක් රිංගල තිබුනට වැඩිය රස්තියාදුවක් මේක ඇතුලේ ගහල නෑ......අපේ පන්ති තිබුනේ ඉස්කෝලේ ප්‍රසිද්ධම කලාපයක....අදටත් එතනට කියන්නේ "කොරියාව" කියල....කොරියාව තමයි ඉස්කෝලේ තිබුණු ආතල්ම  කලාපය....වලි නම් වලි.....ලව් නම් ලව්......එකී මෙකී නොකී ආතල්........
මේක තමයි කොරියාව....
ඔය පේන බිල්ඩිමට එහා පැත්තේ තිබුණු  බිල්ඩිමක කොනේ තමයි බබාගේ අලුත් පන්තිය තිබුනේ...."9 A " තමයි ඒකෙ නම.....1996-1999 වකවානුවේ ආතල් වලින් පිරුණු තැනක් තමයි ඔය පන්තිය.....
අදටත් ලොකු ඉස්කෝලේ ඉන්න මගේ ආදරණීයම ගුරු මෑණිවරු පියවරු බබාගේ නම ඇහුණාම පොඩ්ඩක් සලිත වෙන්නේ බබා ඒ තරමටම ආතල් චරිතයක් වුනු නිසා......මොකද බබාට දෙමාපියෝ තියපු නමත් නිතර ඇහෙන නමක් නෙමේ..ඒක  නිසා තාමත් බබාගේ නම කිව්වම ඉස්කෝලේ හැමෝටම මතකයි......බීලද මන්ද...අයෙත් පිට පැන්න .....
හරි, බබා අලුත් යාළුවො සෙට් එකත් එක්ක පන්තියේ අන්තිම පේලියට සෙට්වුනා .....හරියට තෝරලා බේරලා දැම්ම වගේ නියමම ආතල් සෙට් එකක් තමයි ඒ පන්තියේ හිටියේ.....ඔන්න ටික වෙලාවකින් අපේ අලුත් පන්තිය භාර ගුරුතුමිය පන්තියට වැඩිය නොවැ ...."ළමා....යි...මගේ නම ..........,මන් තමා......යි ඔයගොල්ලන්ගේ ක්ලාස් ටීචර්......."
කවුද බොලේ ඇලිස් කිව්වලු........බෝතල් අඩි කණ්නාඩි දෙකක් දා ගත්ත අමුතුම ක්‍රමේකට සාරිය ඇඳපු මිස් කෙනෙක් තමයි වැඩල ඉන්නේ.....කතා බහ සිංහල බෑ වගේ......අපිටම හරියන මිස්.....මේකත් ආතල් ලෝකයක්නේ කියල බබාට හිතුන...(හැබැයි උඹල වැරදියට තේරුම් ගන්න එපා, ඒ ගුරුමැණියන්ට කිසිම අපහාසයක් කරන්න කිව්වා නෙමේ..)
අලුත් යාළුවො අතරේ පලවෙනි දවස ගෙවිල ගියා ....ආ කියන්න අමතක වුණා.......අපි මුලින්ම ලොකු ඉස්කෝලෙට එන දවස ලොකු අයියලට නම් ඉතාම වැදගත් දවසක්...මොකද තමන්ගේ අනාගත පෙම්වතිය තෝරාගන්න තියෙන දවසනේ......අයියල එනවා...නිකන් නළු බට්ටෝ වගේ.....බලන්න එපාය...වෙසක් වගේ...අපේ කෙල්ලොත් ඇඹරෙනවා ඇඹරිල්ලක්......අයියල නිකන් ගංජා ගහල වගේ.....හිනා වෙනවා ඉවරයක් නෑ.




බබාගේ අක්කත් ලොකු ඉස්කෝලේ හිටපු නිසා අක්කගේ පන්තියේ කොල්ලන්ගේ පණිවිඩකාරය වෙන්න බබාට හැකියාව ලැබුන.....ඒ කිව්වේ ඔන්න අයිය ඇවිල්ල කෙල්ලට කියන්න තියෙන ඒවා බබාට කියනවා....බබාට තියෙන්නේ ඒ ටික කෙල්ලට කියල කෙල්ලගේ පණිවිඩේ අයියට කියන්න....බොහොම  සිම්පල්.....වැඩේ සිම්පල් වුනාට ලැබෙන වාසි අනන්තයි අප්‍රමාණයි......කෙල්ලට දෙන චොක්ලට් එකෙන් භාගයක් ෂුවර්..ඒ වගේද බබාට ලැබෙන පවර් එක....අයියල කියන්නේ "මල්ලි උඹට සද්දේ දාන ඕන එකෙක් පෙන්නපන්...ඉතුරු හරිය අපි බලා ගන්නම්" කොහොමද ලැබෙන බලේ.....

සතියක් දෙකක් ගෙවෙනකොට බබත් යමක් කමක් කරන්න පුළුවන් චරිතයක් බවට පත්වෙන්නේ ඔන්න ඔය හේතුසාධක මත තමයි.ඔන්න ඔය අතරේ තමයි බබාට අමතක නොවන දෙවෙනි ගුරු ප්‍රහාරයට ලක්වුණේ.....


බබාගේ මම්මගේ දුවෙක් හිටිය...බබාට වඩා අවුරුද්දක් වැඩිමල්....ඒකී ඒ වෙනකොටත් කොල්ලෙක් එක්ක යාලු වෙලා හිටියේ...සපෝටර් වැඩේට හිටියේ මගේම යාලුවෙක්.......ඔය යාලු බබා හිටියේ බබාගේ පන්තියට සමාන්තරව තිබුණු අනිත් පන්තියේ.....පීරියඩ් එකක් ඉවර වෙලා අලුත් පීරියඩ් එකට අදාළ මිස් හරි සර් හරි එන්න ටිකක් වෙලා යනවා....මොකද කොරියාව කියන්නේ ඉස්කෝලේ අන්තිම කොන.....ඉතින් ගන්න ආතල් ඔක්කොම ඔය පොඩි කාලේ ඇතුලේ ගන්න එක අපේ පුරුද්දක්....ඔන්න ඔය වගේ වෙලාවක බබාගේ යාලුවටත් අක්කගෙන් චොක්ලට් බාගයක් හම්බ වෙලා......මූ ඉතින් උගේ පන්තියේ ඉඳන් කෑ ගහනවා....."අඩෝ....උඹලගේ අක්ක අපිට චොක්ලට් දුන්නා  හරිද......තොට දුන්නේ නෑනෙ...පව් වැඩේ යකෝ...."ඔහොම කියද්දී කාටද බන් ඉන්න පුළුවන්......බබත් ඉතින් පුටුව උඩට නැගල මේසේ උඩට නැගල...."අඩෝ...උඹට කලින් අපිට දුන්නා යකෝ....නිකන් ලජ්ජා නොවී ඉඳපන්....." බබත් ඇරියේ නෑ.......ඔන්න ඔය ටික කියල ඉවරවෙනකොටම කවුරු හරි එකෙක් මාව පල්ලෙහාට ඇද්ද නොවා...."පොඩ්ඩක් ඉඳපන් බන්....වද දෙන්නේ නැතුව.." මන් බොහොම අහිංසකව කියද්දී ලොකු ඉස්කෝලෙදි මට වැදිච්ච දෙවෙනි අකුණ පිට මැද්දටම වැදුන බන්...දුකේ බෑ ........තවත් හයේ හතරේ ගුරු මාතාවක්......."තොපි මේකට ආපු දවසේ ඉඳල ඔහොමද බුරුවො හැසිරෙන්නේ" හරිම ආදරෙන් මාව  අමතපු ඒ ගුරු මෑණියෝ එතුමියගේ හිතේ මා වෙනුවෙන්ම පැණ නැගුනු ඒ ශිෂ්‍ය ප්‍රේමයේ හයිය අතට අරගෙන කෙලියේ නැද්ද බන් කන හරහා.........එදා නම් බබා ජීවිතේ පලවෙනි වතාවට දවල් තරු දැක්ක බන්.......











Saturday, April 27, 2013

ජීවිත කතාව 12


ජීවිත කතාව 11 මෙතනින් යන්න 


ආයුබෝවන් කිව්වා........

ඔබ සැමට කුක්කු පිරි කිරි බෝතල් සපිරි පැම්පස් නැති සුභ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා................





උඹලට කියන්න මේ ඩුබායි රටේ මම තරම් බිසී එකෙක් තවත් නැතුව ඇති ......(එහෙමයි අපේ බබී නම් කියන්නේ ).
ඇයි බන් සමාජ සේවෙට බැස්සම රැයක්  දවාලක් නෑනෙ .............

ඒකෙන් මේකෙන් මේ පැත්තට එන්න තියෙන වෙලාව අඩු වුනු එක විතරයි වුනේ.

උඹල නම් අවුරුද්දට ගිලල ගිලල ඇති ඉතින් මොකාද කාපු මොකාද වගේ.අපිට කොයින්ද බන් ඒ වගේ පිනක් ........පාන්දර නැගිටලා බබී හදල දුන්න කිරි බත් එකත් අරගෙන පිටත් වුනා මම විවේකයෙන් ගත කරන මගේ කන්තෝරුවට.

වෙනද වගේම උදේ පාන්දර ඉන්දියන් කාරයෙකුට පොඩි ගින්නක් දීල වැඩ ඇල්ලුවා.අත්  දිගට ඇඳලා ක්ලීන් සුට් දාල ආවට මොලේ කළඳක් නෑ.
මට ඉතින් නිදිමත වුනාම උන්ට පොඩි ගින්නක් දෙනවා. උන් පස්ස ගිනි අරන් දුවන හැටි දැක්කම පැලෙන්න හිනා බන් . 
පවු තමයි.එත් තමිල්නාඩු සීන් එකෙන් පස්සේ මට උන්ව පේන්න බෑ .

කොච්චර නෝන්ඩි වුනත් උන්ට ලැජ්ජාවකුත් නෑ ............උන් හිතන් ඉන්නේ මුළු ලෝකෙන්ම උන් තරම් පොරවල් නෑ කියලා .

හරි ඔන්න එහෙනම් ආයෙත් කතාවට .
*********************************************************************************

ඔය කියන කාලේ අපේ පවුලට තිබිච්ච අපලම කාලේ . ඒ  දවස්  අපිට හොදටම අමාරු කාලේ .තාත්තා ගේ හදන්න ගත්ත ණය පොළී  වැල් පොළී  වෙලා අපිව නන්නත්තාර වෙච්ච කාලයක් .තාත්තා රට ඉඳන් එවන සල්ලියි අම්ම කඩේ කරලා ඉතුරු කරන සල්ලියි වලින් අපිව ඉස්කෝලේ යවල  පුළුවන්  විදියට ණයත් බේරනවා.
මේ ඇවිල්ල මම 6 වසරේ ඉදන් 8  වසර වෙනකන් ......

මට මතකයි මගේ පළවෙනි මල්ලිට එතකොට වයස අවුරුදු 9,බාල මල්ලිට අවුරුදු 07.අක්කට 13 යි.
අම්ම අපිට රෑට කවන්නේ ඉස්සරහ  උළුවස්ස ලඟ අපි හතර දෙනාව වාඩි  කරගෙන ...අපි හුඟක් දවස් වලට කෑවේ සුදු හාලේ බතයි ..පොලුයි ...ලුණුයි .

උඹලට පුදුම ඇති නේද පොලුයි ලුණුයි එක්ක බත් කන්නේ කොහොමද කියල ..........

අම්මගේ ආදරේ එක්ක ඒ ටික අනල කවද්දී දැනුනු රස අද තරු 5 හෝටලේකින් කෑවත් දැනෙන්නේ නෑ බන්. අද වෙනකොට මාසේ පඩිය ලක්ෂ ගණන් වලින් ගණන් කරන මම අදටත් බබීට කියල  පොලුයි මාලුයි බතුයි කවා  ගන්නේ එක නිසා (දැන් සල්ලි ටිකක්  තියෙන නිසා මාළු කෑල්ලකුත් කනවා හොඳේ ).

මට තිබුනේ එකම එක සුදු කමිසයකුයි නිල් කොට කලිසමකුයි විතරයි ඒ වෙනකොට.ඉතින් ඕක ඇඳගෙන දවසෙම ඉස්කෝලේ බජව් නැටුවම ගෙදර එනකොට කිළුටු වෙලා .උදේට එකම ඇඳගෙන යන්න වෙන්නේ.එත් එහෙම කොහොමද යන්නේ.අර ගෑල් ළමය හිතයි මූ නම් හෙන කිලුට්ටෙක් කියල.

අන්න ඒක නිසාම මොන වැඩේ තිබුනත් හැමදාම හවසට තනියෙන්ම  ඉස්කෝලේ කිට් එක හෝදලා දාලා උදේට මැදලා කරලා ඇඳගෙන යන්න පුරුදු වුනා .

ඒ පුරුද්දට වගේ කසාද බැඳලා බබී කැන්දන්  එනකන්ම මගේ ඇඳුම් මංම හොදා ගත්තේ .

අනිත් ළමයි රිමෝට් කාර් වලින් සෙල්ලම් කරද්දී මගේ සෙල්ලම්  වුනේ කඩේ තිබුණු ස්ටේප්ලර් එක. කඩේ විකුනන්න තිබුණු ගිනිපෙට්ටි වලින් සෙල්ලම් මාළිගයක් හදපු මම ස්ටේප්ලර් එක යුද්ධ ටැංකියක් කියල හිතින් මවා  ගෙන මාළිගාව සමතලා  කරා .

අනිත් ළමයි අරුමෝසම් බෑග් පැන්සල් පෙට්ටි පාට  පාට වතුර බෝතල් අරන් ඉස්කෝලේ එද්දී බබා හැමදාමත් අරන් යන ඉරුණු තැන් නොපෙනෙන්න බබා විසින්ම  රෙපයාර් කරපු බෑග් එකට රුපියල් විස්සක් දීලා ගත්ත පැන්සල් පෙට්ටිය දා ගෙන ඒ වගේම ගානක් දීල ගත්ත වතුර බෝතලෙත් අරගෙන ඉස්කෝලේ ගියා..

අරුමෝසම් කෑම පෙට්ටි වල ගෙන ආපු අරුමෝසම් කෑම කන අනිත් ළමයි දිහා බලාගෙන පුංචි ප්ලාස්ටික් පෙට්ටියට අම්මා  දාල දීපු බනිස් ගෙඩිය හරි කිඹුලා බනිස් එක හරි මං කෑවේ හරිම සතුටකින්.

ඉස්කෝලේ ඇරිලා තමන්ගේ දුව, පුතා එනකං ගේට්ටුව ගාව බලා ගෙන ඉන්න අම්මල මැද්දෙන් හිමීට රිංගලා ලොකු ඉස්කෝලේ පිටිපස්සෙන් වැටුණු පාර දිගේ ගිහින් කොලේජ් ලේන් එකෙන් ඇවිල්ල ඇල්පිටිය පාරට වැටිල බබා තනියම  ගෙදර ගියේ හරිම සතුටින්.

මේ දවස් වෙද්දී අපේ තාත්තගේ සහෝදර සොහොදරියෝ අපිව දැක්කත් අහක බලා ගෙන යන තත්වයක් තිබුනේ ........අම්මගේ සහෝදරයෝ ටිකයි අම්මගේ අම්මයි තමයි අපිට යන්තං හරි පිහිටට හිටියේ.

අපේ තාත්තා ණය ගත්ත මිනිස්සු ගෙදරටම ඇවිල්ල මහා හයියෙන් බැනලා යනකොට අපේ අම්මා අපි හතර දෙනාව තුරුළු කරගෙන අහස දිහා බලාගෙන හූල්ලපු දවස් නම් එමටයි ...ඒ වගේ බැනල ගියපු මිනිස්සුන්ගෙන් බොහොම දෙනෙක් අපිට යහමින් සල්ලි තිබුණු දවස් වල අපේ තාත්තාගෙන් අනන්තවත් උදවු ගත්ත සහ අපේම නෑ පරපුරේ අය .

"අපේ තාත්තා වංචාකාරයෙක් නෙමේ..එයා  කොහොම හරි උඹලගෙන් ගත්ත ණය බේරාවී " පුංචි මට කෑ ගහල කියන්න හිතුනු වාර අනන්තයි.

මට ගොඩක්ම දුක හිතුනු දවසක් තමයි අපේම නෑ කෙනෙක් අපේ අම්මවයි මාවයි හිඟන්නෝ විදියට ඒ ගෙදරින් එලව ගත්ත දවස.

මම 7 වසරේදී පන්තියට යන මුල්ම දවසේ දා ගෙන යන්න අලුත් සපත්තු දෙකක් ඕනේ කියල අම්මට වද දෙන්න පටන් ගත්ත.

තිබුණු සපත්තු දෙක හැමදාම උදේට පොල්තෙල් ගාල පොලිෂ් කරලම පට්ට ගිහින් තිබුනේ.මටත් අර ගෑල් ළමයට පේන්න පොෂ් එකේ යන උණක් තිබුනනේ.අපේ අම්මටත් තේරෙන්න ඇති බබත් දැන් ඇටෙන් පොත්තෙන් එළියට එන කාලෙනේ....එක නිසා ඔන්න ඔහේ එකක් අරන් දෙනවා කියල .
ඒ දවස් වල මගේ හිත ගත්ත සපත්තු ජෝඩුව රුපියල් 350/- විතර වුනා ,මට මතක විදියට ..අම්ම ගාව එච්චර මුදලක් නැතිවුනත් අපිට කලින් තිබුණු ටවුමේ කඩේ අයිති අපේ ආච්චිගේ නංගියි එයාගේ දුවයි හිටපු ගෙදරට අපි ගියේ ඒ දවස් වල අපෙන් ණයට ගත්ත බඩු වලට එන්න තිබුණු සල්ලි වගයක් ඉල්ල ගන්න .අම්ම හිතුවේ ඒ සල්ලි වලින් මට සපත්තු ජෝඩුවක් අරන් දෙන්න ......සාගරයක් වගේ ඒ ගෙදර මුරකාරයට අපි ආපු කාරණේ නොකිය අපි ඇතුළට යන්න අවසර ඉල්ලුවේ අපේ ටවුමේ කෝටිපතියන් විදියට පිළිගැනුණු ඒ මිනිස්සුන්ට අගෞරවයක් නොවෙන්නයි..එත් ඒ මුරකාරයත් ඒ මිනිස්සු වගේම තමයි .....
යන්න දෙන්න බෑ කියල කියද්දී අපේ අම්මත් ටිකක් සද්දෙට කතා කරා . මේ සද්දේ ඇහුනු ඒ ආච්චියි නැන්දයි එලියට ආවා .

මේ මිනිස්සුන්ගේ පොත් වල ඒ වෙනකොටත් කෝටි ගණන් සල්ලි තිබුනත් අපිට දෙන්න තියෙන සල්ලි දෙන්න කැමති වුනේ නෑ .

"උඹලගෙන් ගත්ත සල්ලියක් අපි ගාව නෑ .....උඹලගෙන් අපි  ණයට කාලත් නෑ ..........අපි මේ තුට්ටු දෙකක් හම්බ කර ගත්තේ පාරේ යන එක එකා ඉල්ලුවම පිනට දෙන්න නෙමේ.ගහල පන්නන්න කලින් මෙතනින් යනවල."

ඔන්න ඔහොමයි මගේ අහිංසක අම්මයි මාවයි  අපේම නෑයෝ එලව ගත්තේ. 
හැබැයි තමන් කරන පවු පඩිසන් දෙන එක මොන ජගතටවත් වලක්වන්න බෑ කියන එක හොදටම ඔප්පු වුණා ඒ මිනිස්සුන්ට පස්සේ කාලෙක වෙච්ච දේවල් දැක්කම.
අවුරුදු කීපයකට පස්සේ කෝටි ගානක් දේපල තිබුණු ඒ ආච්චියි නැන්දයි අර අපිට බැනපු මුරකාරයයි තුන් දෙනාම මහ දවල් කපල කොටලා මරල දාල තිබුන.

ඒ දවස් වල අපිව මගහැරපු අපිට ගෙදරටම ඇවිල්ල බැනල ගියපු හුඟක් නෑදෑයන්ගේ සමහරු අද කාල බීල ඉන්නේ මගේ ගෙදරින් දෙන සල්ලි වලින්.සමහරුන්ගේ ළමයි ගෙවල් වලින් බැනල එලව ගත්තම සති ගණන් නවතින්නේ මගේ ගෙදර.

ජීවිතය කියන්නේ මහා පුදුමාකාර දෙයක්...ඒ මිනිස්සු කවදාවත් හිතන්නේ නැතුව ඇති අපි ගාවට ඇවිල්ලා කීයක් හරි ඉල්ලගන්න.අපි ගාව  ඇවිල්ල අඬා වැටෙන්න.
අදටත් අපේ අම්මයි තාත්තයි ඕනෑම කෙනෙක් ඇවිල්ල දුක කියද්දී ඒ දුක බෙදා ගන්න ,ඒ මිනිස්සුන්ට පිහිට වෙන්න දෙපාරක් හිතන්නේ නෑ .....

සල්ලි වලට වඩා මනුස්සකම ලොකුයි කියන එක මං අදටත් ඉස්මුදුනින් පිළිගන්න ධර්මතාවයක්.


අදටත් ඒ සුන්දර සහ අසුන්දර මතක වලින් පිරුණු  අතීතේ මතක් වෙනකොට දැනෙන්නේ පුදුමාකාර සතුටක්.ඒ වගේම ආඩම්බර කමක්.....

පොඩි ඉස්කෝලේ ජීවිතේ ඔහොම ගෙවිල ගියා .........8 වසරේ අවසාන වාර  විභාගෙත් ලිව්වා කියමුකෝ ........අන්න ඒ අවසාන වාර විභාගේ වෙනකන් බබාගේ කැරට්ටුවත් කියන්න තරම් නරකක් තිබුනේ නෑ .

6 වසරේ ඉඳල 8 වසරට වෙනකන් පන්තියේ 3 වැනිය හරි 4 වැනිය හරි වුනා.

8 වසර ඉවර වෙලා 9 වසරට පාස් වෙලා ලොකු ඉස්කෝලෙට ගියාම තමයි බබා සම්පුර්ණයෙන්ම වෙනස් චරිතයක් වුනේ...........

*********************************************************************************








Thursday, March 28, 2013

ජීවිත කතාව 11


ජීවිත කතාව 10 මෙතැනින් බලන්න 10



පහුගිය දවස් ටිකේ මහ රජාගේ  වැඩ කිඩ බල බල ඉඳල තව පොඩ්ඩෙන් මේ වැඩෙත් අමතක වෙනවා......ඒ අස්සෙ අර පර දෙමළු අපේ අහිංසක හාමුදුරුවරුන්ට ගහන්න අරගෙන..........අපි ඉතින් තාම අවිහිංසාවාදය ඔලුව උඩ තියාගෙන හෙට අනිද්දට අපේ බෙල්ල කපන් ගියත් කමක් නෑ කියල උපේක්ශාවෙන් බලන් ඉන්නවා.............
මං බබෙක් වෙලත් මට තේරෙන ටික මේ මහ එවුන්ට තේරෙන්නෙ නති එකනෙ වැඩේ..........

මේ දවස් වල අම්බානෙකට රසික ප්‍රතිචාර.......මට පොත් ලියන්නලු.........කතාව ලියන්න පරක්කු වෙන්නෙ මොකද අහනවලු.....නියම ගත් කතුවරයෙක්ලු.............පිස්සු හැදෙනවා..............ප්‍රතිචාර දීපු ඔක්කොටොම ස්තූතියි .
ඔය හම්බ වෙච්ච වෙලාවක මගෙ බුල්ටො මල්ලෙන් එක ගානෙ දෙන්නම්....එතකන් උඹලගෙ සල්ලි වලින් බුල්ටො කාපල්ල....

හරි දෙවරක් හතරවරක් චක්කර ඕනෙ නෑ.............බහිමු කතාවට....
*********************************************************************************
ඔන්න බබා අභිනිශ්ක්‍රමනය කඩාකප්පල් වෙලා...පට්ට නෝන්ඩි වීමක් වෙලා...පජාත වෙලා කුජීත වෙලා ඉන්න වෙලාව.............අම්ම තාත්තගෙ මූණ බලන්නෙ කොහොමද..........එහෙම වුනා කියල කොහේ යන්නද..........ගෙදර එවුන් මං දිහා බලන්නෙ සත්තු වත්තෙ ඉන්න වදුරු පැටියෙක් දිහා බලන් ඉන්නවා වගේ.....මාත් ඉන්නවා කඩල පැකට් එක අතේ තියන් ගල් බාගෙ නැතිව ඉන්න අහිංසක බේබද්දෙක් වගේ.............


ඒ දවස් ටිකේ වැඩි හරියක් ගෙවුනෙ කස්සලගෙ ගෙදර...........ඌ මේ සීන් දන්නෙ නෑ............කියන්නවත් පුලුවන් දෙයක්යැයි සිද්ධ වුනේ......ඔය අතරෙ වරද්දන්නෙ නැතිව ඉස්කෝලෙත් ගියා............මොනව වුනත් බලා සැනසෙන්න හරි පුලුවන්නෙ..........
ඔය අතරෙ ඉස්කෝලෙ භක්ති ගීත කණ්ඩායටත් බැඳුනා කියමුකො..........මොකද්දෝ දිනයක් නිසා තිබුනු නාට්‍යකත් රඟ පෑවා..........අඩෝ මෙහෙම හිටියට නලුවෙක් හරිද............

ඔන්න ඔහොම කාලය ගෙවිලා කියා කියමුකො........ඔය අතරෙ පොඩි පොඩි සිද්ධි වුනා.........ලියන්න තරම් වැදගත් දේවල් නෙමේ...........ඔය අතරෙ පොඩි පොඩි ඇම්ඩන් වැඩ කරල ගුටි කාලත් තියෙනවා............මගේ ජීවිත කතාවෙ  හය වසර අට වසර කාල පරාසය තුල අපේ ඉස්කෝලෙ ඇතුලෙ මට හමු වුනු අපූරු චරිත ටිකක් හිටියා......ඒ අය ගැනත් කියන්නම්කො...........


වික්‍රමසිංහ සර්..........අපේ ගණිත ගුරුවරයා............

මේ මනුස්සයා ගැන දන්න මෙයාගෙන් ඉගෙන ගත්ත ඕන ළමයෙක් මේ සර්ගෙ නම ඇහෙනකොටත් බය වෙනව........එච්චරට සැරයි............ඉගැන්වීම නම් අති විශිෂ්ඨයි...............
අපේ මේ ගුරුතුමාට තිබුනා හරි ලස්සන පුරුදු ටිකක්.......
ළමයි නැගිට්ටවලා ප්‍රශ්න අහන එක...........බෝඩ් එකේ ගණන් හදවන එක............


ඒ ඔක්කොම හරි කියමුකො...........ළමයෙකුට ගාණක් හදාගන්න බැරි වුනාම මේ මනුස්සය ඒ ළමයගෙන් පොඩි අහිංසක සතුටක් ගන්නවා ....කොහොමද දන්නවද.........ඩස්ටර් එකෙන් කම්මුල් පාට කරනවා.......චෝක් කෑල්ලෙන් මූණෙ අඳිනවා..........කොල්ලෙක් නම් බුරියෙන් අල්ලලා මිරිකනවා............එතකොට නම් දවල් තරු එකසිය ගානට පේනවා.....
බොරු ඕනෙ නෑනෙ ...මටත් ඉතින් සතියකට දෙපාරක්වත් දවල් තරු පෙනිලා තියෙනවා......


දෙවෙනියා තමයි සරත් සර්.......මතක විදියට විද්‍යාව තමයි කරේ....
6 වසරෙ අංශ භාර වුනේ පොර තමයි..............අම්මෝ බුල් ඩෝග් කෙනෙක් වගේ තමයි........මල් කැකුල..
බැලුවොත් කාට හරි බනිනවා...නැත්නම් කොල්ලෙක්ට අල්ලන් තඩි බානවා..........
මෙන්න මෙහෙමයි මන් සරත් සර්ගෙ ඉලක්කයක් බවට පත් වුනේ.........

ඔන්න එදා අපිට ඕෆ් පීරියඩ් එකක්..........ෆුල් ආතල් එකේ අන්තිම පේළියට වෙලා සින්දුවක් කියා ගෙන හිටියෙ........කරුමෙක මහත කියන්නෙ අල්ලපු පන්තියෙත් මිස් එන්න පරක්කුයි.............උන්ගෙ සමහරු අපේ පන්තියේ...අපේ සමහරු උන්ගෙ පන්තියේ............අපේ පන්තියේ ඉන්න කෙල්ලන්ට පැණි පෙරන එවුන් උලුවස්සෙ එල්ලිලා කෙල පෙරනවා...........වැඩක් නෑ කියලා ආතල් ලෝකයයි.....


ඔන්න ඔය අතරෙ එහා පන්තියෙ එකෙක් මගෙන් ගේම ඉල්ලලා උන්ගෙ පන්තියට දිවුවා.......මමත් අන්තිම පේලියෙ ඩෙස් පුටු තරණය කරගෙන එලෙව්වෙ නැද්ද ඌ පස්සෙ........අපේ එවුන්ට ගානක් නෑ...මොකද ඔය වගේ දේවල් නිතරම සිද්ධ වෙච්ච දේවල් නිසා............මමත් දැන් එහා පන්තියේ උලුවස්ස ගාවට ගිහිල්ල ගේම ඉල්ලනව......ඇතුලට ගියේ නෑ හොඳේ..........නෑ නෑ බයට නෙමේ...............ඌටත් ගෞරවයක් තියෙන්න ඕන නිසා.......

මමත් දැන් එකසිය ගානට ගේම ඉල්ලනවා........ඌත් මගෙන් ගේම ඉල්ලනවා.....හැබයි දෙන්නම පෙනෙන නොපෙනෙන දුරක ඉදන්........ඔන්න පින්වතුනි වලිය කතා බහකට විතරක් සීමා වෙමින් යන අතරෙ මගේ පිටි පස්සෙන් එකෙක් ඇවිත් මගේ අති අදිනවා.............

අත ගසලා දාලා අරූගෙන් ගේම ඉල්ලන්න හදන කොට අරූ ආයෙ අතින් අදිනවා.........


කාටද ඉවසන්න පුලුවන්......වලියක් දා ගත්තත් ඒකටත් හෙනහුරෙක් ඉන්නවා.......අරූට ගහන්න කලින් මූට වැඩේ දෙන්න කියල පහල කර ගත්ත ඒ යහපත් සිතිවිල්ලත් එක්ක මං හැරුනෙ පිටිපස්සෙ හිටපු එකාට මූන පුරවලා දෙන්න..........

වනේ වන හතුරෙකුටත් වෙන්න එපා බං..............අපේ සරා ගොයියනේ අතින් ඇදලා තියෙන්නෙ........

මට ඉතින් තුණ් සරණේ කවි සිහි වෙන්න ගත්තා.......තව ස්වල්ප වේලවකින් සිද්ධ වෙන්න යන දේ ගැන මතක් වෙලා මුත්‍ර බොක්ක පැලෙන්න වගේ වුනා.................ඔන්න ඔය වගේ දහසක් මනෝ විකාර එක තත්පරයක් ඇතුලෙ පෙනී නොපෙනී යන වෙලාවක .............................................
ඔහුගේ හැඩි දැඩි හස්තය මාගේ සියුමැලි කම්මුල මත පතිත වුනා........ඕයි........ඇඬෙනවා තනි ඇහැට............

අන්න එහෙම  මාගේ සියුමැලි කම්මුල් හරහා දැවන්ත හයේ පහරවල් දෙකක් එල්ල කරපු අපේ සරා ගොයියා මගේ කන් කෙටියෙන් ඇදගෙන මාව පන්තිය ඇතුලට අරන් ගියා ඕයි.................


දැන් ඉතින් මුලු පන්තියම ෆුල් සයිලන්ස්.........සරා ගොයියා මගේ කන් කෙටියෙන් අල්ලගෙන පන්තිය ඉස්සරහ..........."කවුද පන්ති නායකයා".....සරා ගොයියගෙ බුල් ඩෝග් වොයිස් එක නිසා බිත්ති පවා දෙදරන්න ගත්තා.......
මේ යකාටත් ඕනෙ නැති දෙයක් නෑනෙ...............
ඇයි හත්තිලව්වේ මං නේද නායකයා...........අපේ ඉස්කෝලෙ ඒ කාලෙ මාසෙන් මාසෙ නායකයව මාරු කරනව..............ඔන්න බලාපන් මගේ කරුමේ...........
එකෙක් හ්ම් සද්දයක් නෑ.......ඇයි ඉතින් කටක් අරල කියන්නෙ කොහොමද සර් ඔය කන් කෙටියෙන් අල්ලන් ඉන්නෙ පන්ති නායකයම තමයි කියල.........



මෙන්න සරා ගොයියා වොයිස් එක ඩබල් කරලා ආයෙත් අහනවා...........කට්ටිය හොල්මනක් දැක්ක වගේ මගේ දිහා බලන් ඉන්නවා..............මං කොච්චර බය වුනාද කියනවනම්..........මගෙ කටින් හීනියට පිට වුනා..........."සර් මං".........

දෙන දෙයියො උඩ පැන පැන දෙනවලු..............මෙන්න ගොයියා ආයෙ ඇරියෙ නැද්ද දැවැන්ත හයේ පාරවල් දෙකක්..පිට මැද්දට..............

මගෙ අම්මෝ මතක් වෙනකොටත් පිට නිකන් මොකද්ද වෙනවා.........



"වාඩි වෙයන් පරය....තෝ ආයෙ එහෙම අහුවෙන්න එපා මට....." කියල මධුර ස්වරයෙන් මාව ඇමතුව සරා ගොයියා යන්න ගියා....එදා ඉඳල මිනිහව දැක්කත් මං මගහැරල යනවා..........ඇයි බං කාටද පුලුවන් අර වගේ හයේ පාරවල් කන්න.......


තුන් වෙනිය තමයි සූ සූ කිත්තා.......ඇත්ත නම කිත්සිරි........ඉගැන්නුවෙ සුද්දගෙ භාෂාව..............මෑන්ස්ට සූ සූ කියනව ඇහුනොත් නාලාගිරි රා බිවුවා වගේ තමයි.....

මිනිහට එහෙම වෙන්නෙ ඇයි කියලා නිධාන කතා ගොඩාක් තිබුනා ... ඒත් ඒවයෙ ඇත්ත නැත්ත අපි දන්නෙ නෑ...අපි දන්නෙ පොඩි කරාටෙ සෝ එකක් බලන්න ඕනෙ නම් මිනිහ යනකොට  සූ සූ පාරක් දාන්න විතරයි........ලඟ ඉන්න එකාට බඩුම තමයි එතකොට..............

දවසක් හොඳ වැඩක් වුනා.........මං කලිනුත් කිව්වනෙ අපෙ පන්ති නායකයො මාසෙන් මාසෙ මාරු වෙනව කියල.......ඔන්න ඔය කාලෙ පන්ති නායකයා හිටියෙ අපි කාගෙත් හිත හොඳ දිනාගත් ජම්බෝලෙ වගේ මහත සුදු කොල්ලෙක්........මූ ඉතින් පන්ති නායක කමේ වගකීම කරට අරගෙන ඒ තනතුරේ ගෞරවය උපරිම මට්ටමේ රැක ගන්න ඕන කියන පරම පිවිතුරු චේතනාවෙන් වැඩ කරපු කොලු නලුවෙක්.........
ඉතින් එදා අපේ පන්තියේ අදාල විශය භාර මිස් ඇවිල්ල නෑ..........අපිට ඉතින් රජ මගුල්...........සින්දු කියනවා......කෙල්ලන්ට කොල ගුලි ගහනවා.......විකාර ලෝකයයි...........අපේ නායක නලුවා ෆුල් ට්‍රයි එකක් දෙනවා පන්තිය කූල් ඩවුන් කර ගන්න............ඔන්න මොකද්දෝ සිද්දියකට අපි එකෙක්ව අල්ලගෙන කිච කරනවා උපරිමෙන්ම...පොඩි හූවකුත් ගියා ඒ කිච කරපු එකාට උපහාර පිණිස.........


ඉතින් අපේ නායක තුමා පන්තිය නිශ්ශබ්ද කරන්න හිතාගෙන බොහොම සද්දෙට සූ සූ පාරක් දැම්මා.........අනේ කරුමෙක මහත.............මෙන්න මේ වෙලාවෙ අපේ කිත්තා වෙන පන්තියකට යන්න කියල හිතාගෙන අපේ පිස්සන් කොටුව ගාවින් සක්මන්
කරලා නොවැ..............

සූ සූ සද්දෙට මීටර් අවුට් වෙච්ච කිත්තා කඩන් පැන්නෙ නැද්ද.......අපේ පිස්සන් කොටුව ඇතුලට...........පැනමු ගමන් අල්ල ගත්තා අපේ නායක නලුවගෙ බෙල්ලෙන්ම..........දීගෙන දීගෙන ගියා............අතින් පයින් ...වැඩ කෝටියයි...මට කියන්න අමතක වුනානෙ..........අපේ කිත්තා බ්ලැක් බෙල්ට් කාරයා...

මූ කොල්ලන්ට ගහන්නෙ කරාටේ මැච් එකක් හිතින් මවා ගෙන.... 

කොහොම හරි පැය භාගයක් විතර ගහපු බුවා අපේ කොල්ලව ඇදගෙන ගියා ප්‍රින්සිපල්කාරය ගාවට.....වැඩේ එච්චර දුර දිග ගියේ නෑ....මොකද අපේ කොල්ලත් ගමේ ටිකක් වැදගත් ෆැමිලි එකක නිසා.........


ඔන්න ඔය වගේ අන්දොස් චරිත අතරෙ තමයි ඒ කාලෙ ගෙවිලා ගියේ...........තවත් ලියන්න ඕන තරම් වටින චරිත තියෙනවා.............පහුගිය දවස් ටිකේ යාලුවෙකුට පොඩි කරදරයක් වෙලා ඌට උදව්වට නිදි මරා ගෙන එහෙ මෙහෙ දිව්වා...වැඩිපුරම හිටියෙ පොලිසියෙ........මේ රටේ නීති තද නිසා හරිම අමාරුයි.................

කට්ටිය බලන් ඉන්න නිසාම  සහ රසිකාවියකගෙ බලවත් ඉල්ලීම නිසා තමයි මේ ටික හරි ලියල දැම්මෙ............

අනේ ඉතින් සමාව භජනය කරපල්ල හොඳේ.....................









Monday, March 18, 2013

මත්තල සහ ශ්‍රී ලාංකිකයා.....


චිරං ජයතු...ශ්‍රී ලංකා.........

ඈත අතීතයේ සිට අති ඉමහත් සුන්දරත්වයකට උරුමකම් කිවූ........බතින් බුළතින් ස්වයංපෝශිත වූ........පුංචි දිවයිනට අද සුවිශේෂී දිනයක් වුනා....
අවුරුදු 30 ට ආසන්න වූ අඳුරු කාල පරිච්ඡේදයක් අවසන් කර අමිහිරි යුධ මතකයන් මතින් අපටම ආවේණික වූ ශ්‍රී ලාංකික සංවර්ධනයක් කරා යන මේ ගමනේ තවත් සංධිස්ථානයක් අද සටහන් වුනා කිවුවොත් නිවැරදියි........

මත්තල පිහිටි මහින්ද රාජපක්ශ අන්තර්ජාතික ගුවන්තොටුපොල අද නිල වශයෙන් විවෘත කරා.........මේ ලියන මොහොත විට ගුවන් යානා තුනක් අති සාර්ථක ලෙස ගුවන් තොටුපොලට ළඟා වෙලා ඉවරයි...........

ඇත්තටම දැනෙන්නෙ පුදුම ආඩම්බරයක් වගේම පුදුම සතුටක්..........ඒ සතුටට පක්ශ පාට නෑ.......කුල මල නෑ........ඒ ආඩම්බරකම ...ඒ සතුට ඇත්තටම නියම ශ්‍රී ලාංකිකයකුගේ හදවතින් එන දෙයක්..........මම හිතනවා මේක කියවන උඹලටත් ඒ හැඟීම ඒ විදියටම දැනෙන්න ඇති කියල.......

සමහරවිට ලංකාවෙ ඉන්න උඹලට දැනෙනවට වඩා පිට රටක ඉන්න අපිට ඒක දැනෙනවා.........

මේ රටවල් දියුණු වෙලා තියෙන තරමටම අපේ රටත් දියුණු වෙනවා දැකීම තමයි ඒකට ප්‍රධානතම හේතුව...............

උඹල දකින්න ඇති මේ ගුවන්තොටුපොල ගැන පහුගිය දවස් ටිකේ මූණු පොතේ දාලා තිබුනු දේවල්...........ඒ ඔක්කොම මොන අදහසකින් දැම්මත් ඒව ඇතුලෙ ගැබ් වෙලා තිබුනෙ, එවායින් මතු කරලා පෙන්නුවෙ එකම දෙයයි.......අපේ මිනිස්සුන්ගෙ තියෙන කුහක කම සහ ඉරිසියාව.....


මිනිස්සුනේ පොඩ්ඩක් හිතාපල්ල.......උඹලා ඔය ඇලී ගැලී ඉන්න පටු දේශපාලනේ කවදාවත් උඹලට යහපතක් කරලා තියෙනවද........
ඔය දුවන්නන් වාලෙ එක එකා පස්සෙ දුවන එක පොඩ්ඩක්ට නවත්වලා.......පොඩ්ඩක් හිතාපල්ල............
ලෝකෙට පේන්න දෙපැත්තකට බෙදිලා කෑ ගහ ගන්න එවුන් හවසට එකම බාර් එකේ එක බෝතලේ කඩා ගෙන එකට බීල එකට කාල එකට නටලා එක වාහනේ ගෙදර යනවා........ඒත් උඹල උන්ගෙ පාට පක්ශ වෙනුවෙන් ජම්මාන්තර වෛරක්කාරයෝ වෙලා මැරෙනකන් ගහ මරා ගන්නව..............


හිතාපල්ල.....අපි රාවණ පරපුරේ මිනිස්සු..........ඉස්සර කාලෙ අපිට හිටියෙ එක රජයි..........එහෙම වුනා කියලා ලංකාව වල පල්ලට ගියාද.....නෑ............මුලු ලෝකයම කතා කරන....මුලු ලෝකයම මවිත වෙන .............ප්‍රෞඩ ඉතිහාසයක් අපිට තියෙනවා....මොහොතකට හිතුවද ඇයි අපිට එහෙව් ඉතිහාසයක් තියෙන්නෙ කියල...............අපි එකා වගේ....එකට හිටපු නිසා.............මොන බලවේග ආවත් ශ්‍රී ලාංකිකයො විදියට එකට හිටපු නිසා...................


ඉතිහාසෙ යන්තන් හරි කියවල තියෙනවනම් උඹලට තේරේවි මං මොකද්ද කියන්නෙ කියල................

මේවා කොහොම කිවුවත් තේරුම් ගන්න අමාරු පිරිසකුත් ඉන්නවා...........හැබයි උන්ට තේරුම් ගන්න බැරුව නෙමේ...........(ලංකාවෙ මිනිහට එක පාරින් ඕන දෙයක් තේරුම් ගන්න පුලුවන්.......ඒක අදටත් අපි වැඩ කරන තැන් වල පවා පිට දේශක්කාරයින් වුනත්  පිළිගන්න සත්‍යයක්..................) 



අපේ සමහරු ඒවා තේරුම් ගත්තත් නොතේරුනා වගේ ඉන්නව.....ඇයි...තමාගෙ පෞද්ගලික ලාභයට.............

අත හැරපල්ල ඔන්න ඔය කුහක කම...........මතක් කර ගනින් අපේ සිංහල කම..............අන්න එදාට ලංකාව තරම් දියුණු රටක්  ලෝකෙ කොහේවත් නැති වෙයි..............


උඹලට මතකද....2004 සුනාමි වෙලාවෙ අපි එකා වගෙ හැම දෙනාටම උදවු කර ගනිමින් හැම දෙනාගෙම දුක බෙදා ගත්ත හැටි.............උඹලට මතකද අවුරුදු 30 ශාපය ඉවර කරල ප්‍රභාකරන්ගෙ මැරිච්ච බොඩි එක දැකල අපි එකා වගේ සතුටු වුනු හැටි.............හැම ගෙදරම කිරිබත් හදල බෙදා ගෙන කාපු හැටි................එහෙව් සහෝදරකමක් තියෙන අපිට ඇයි ඒ සහෝදරකම හිතවත්කම මේ රටේ අනාගතය වෙනුවෙන් යොමු කරන්න බැරි.........

කවුරු මොනව කිවුවත් දැනට පවතින රජය ශ්‍රී ලංකාව වෙනුවෙන් යමක් කරල තියෙනවා............කවුරු හරි කියනවනම් එහෙම නෑ කියල ඌ ශ්‍රී ලාංකිකයෙක් වෙන්න බෑ....

මම පෞද්ගලිකව මහින්ද මහත්තයට කැමති ඒ නිසයි........

බඩු මිළ වැඩියි....තෙල් මිළ වැඩියි........ඇමතිවරු මහජනතාවගෙ සල්ලි ගසා කනව.....ආණ්ඩුව බොරුවට ණය වෙනවා..............

ඔන්න ඔය වගේ දහසක් කතා කියන සමහර කෙරුමන්ගෙන් මං අහන්න ආසයි.....

01 )කළින් පැවති රජයන් කළේ ඔය ටිකම නොවේද......
02 )මේ රජය පෙරළා පත් කර ගන්න යන්නේ කුමන පුද්ගලයාද....කුමන පක්ශයද...... 



Saturday, March 9, 2013

ජීවිත කතාව 10



මගේ ජීවිත කතාව 9 බැලුවෙ නැත්නම් මෙතනින් යන්න 09


සමා වෙයල්ලා..........කාලෙකින් මේ පැත්තෙ එන්න වුනේ නෑ............අම්බානෙකට බිසී වුනා බං.........මගේ මූණු පොතේ ඉන්න එවුන්ට නම් ඒ ගැන අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නෑ.............උඹලට කියන්න පහුගිය සති දෙක තුන සම්පූර්ණයෙම කැප කරා ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාවට...........දැන් උඹල බලයි මාලිංගයව කපල මාව අරගෙනද  කියලා....නෑ නෑ බොලව් එහෙම නෙමේ..........මන් ඉන්න අරාබි රටේ අවුරුද්දකට සැරයක් පවත්වන ප්‍රධාන පෙළේ තරඟාවලි දෙකකට සහභාගි වුනා........පොඩ්ඩක් එහෙන් මෙහෙන් පැනලා බෝලයක් දෙකක් අල්ලලා පොඩි පදක්කම් පොඩ්ඩක් ගත්තා.....මටත් වඩා අපේ හාමිනේ ඉන්නෙ ආඩම්බරෙන්.....එහෙම වෙන්න එපායැ......උන්ද මගේ මේ විගඩම් දරාගෙන ඉදලා ඒවයෙ ප්‍රථිපල දැක්කම........

හරි හරි වැල් වටාරම් ඕනෙ නෑනෙ...........ඔන්න අහගනිල්ලා කතාව......

*********************************************************************************

ඔන්න ඉතින් පුංචි පැංචියෝ අතරෙ මන් මගේ පැංචිව හොයනවා........මේ ඉන්නෙ මලක් වගේ........

හිතේ සතුට වැඩි කමට ඒ වෙලාවෙ මොකද්ද මං කරේ කියල දැන් නම් මතක නෑ බොලව්...........හැබැයි ඉතින් දුක් සීන් එක...මං වැටුනෙ "C" පන්තියට...ඒකි වැටුනෙ "A" පන්තියට (මට මතක විදියට )


ඔන්න අලුත් ඉස්කෝලෙ අලුත් වාරෙ පටන් ගත්තා කියමුකො.....ඒ කියන්නෙ අපි 6 වසරෙ.......හැබයි මොනව නැතිවුනත් අධ්‍යාපනේ අත ඇරියෙ නෑ.....හැම වාර විභාගයකදීම පන්තියේ 4 වැනි ස්ථානෙන් පහලට ගියෙ නෑ............ඔය අතරෙ තමයි මට තේරුනේමගේ කෙල්ලට තවත් එවුන් ලයින් දානවා කියල......මොනා කරන්නද...බබා අහිංසක ඩයල් එකනෙ....බබාගෙ දුක කියන්න කවුරුත් නෑ...මොකො අම්මට කියන්නද.........යාලුවන්ට කියන්නද.......උන් දන්න බොක්කෙ ලව්.............

ලයින් දාන එවුන් එක්ක හැප්පෙන්න බබාට පුලුවන් කමක් නෑ.......හැබයි ලොකු ඉස්කෝලෙට (9 වසර ) ගියාට පස්සෙ මං උන් ඔක්කොගෙන්ම ගේම ඉල්ලුවා....මොකද 9 වසරෙ ඉඳන් ඉස්කෝලෙන් අවුට් වෙනකන්ම මන් තරම් කේන්ති යන කොල්ලෙක් මුලු ඉස්කෝලෙටම හිටියෙ නෑ........ලයිෆ් එකේ ඒ වෙනස් වීම් ගැන ඉස්සරහට කියන්නම්...........



ඔය අතරෙ තමයි අපෙ අම්ම මාව ටියුශන් ක්ලාස් එකකට දැම්මෙ....."ආරම්භක විද්‍යාව" තමයි විශය..........අපි කවුරුත් අදටත් ආදරය කරන "ප්‍රනාන්දු සර්" තමයි පන්තිය කරේ.........හරිම ආශාවෙන් ගියපු පන්තියක් ........හේතු දේකක් උඩ.........

1. අහවලාත් ඒ පන්තියට පැමිණීම...
2. සර්ගේ ඉගැන්වීමේ කලාව...


අඩුම ගානෙ මූණ දිහා බලාගෙන ඉන්න හරි පුලුවන්නෙ....ඔන්න ඔහොමයි බබා ලද දෙයින් සතුටු වෙන්න ඉගෙන ගත්තෙ......
මං ඉතින් බෙල්ල කැඩෙනකන් බලන් හිටියත් ඒකි නෙමෙ ඇහැක් ඇරලා බලන්නෙ...ඒකිට හිටිය යාලුවො සෙට් එකක්.....උන් මේ ගැන දැනගෙන හිටියා මං හිතන්නෙ.......ඒ වුනාට නෝ සපෝට්.....

ඔය අතරෙ අපේ පියාණන් ලංකාවට ආව කියමුකො......


බබාට හෙන හැපී.........ලෝකෙ තියෙන ඉස්තරම්ම චොකලට්...ටොෆී...විවිධාකර සෙල්ලම් බඩු.............පිස්සු වගේ...........තාත්තා මට බයිසිකලේකුත් ගෙනල්ල.......

ඔන්න ඔය තෑගි භෝග අතරෙ ටික දවසක් ගෙවෙන කොට ආයෙමත් කෙල්ල මතක් වෙන්න ගත්තා.......දැන් මොකද කරන්නෙ........

හිතේ තියෙන ප්‍රේම කතා කියාගන්න බැරි නම් කොලේක හරි ලියනව කියල හිතා ගෙන ගත්තා සුදුම සුදු කොලයක්........ගත්තා තාත්තා ගෙනාපු පාට පාට පෑන් ටිකක්...........මටම කියල මං වෙන් කරගෙන හිටපු ලියන මේසෙ උඩ තියා ගෙන මං අමුතුම නිර්මාණයක් කරා...............ඒ නිර්මාණයේ ඔරිජිනල් පිටපත මං ගාව නැති වුනත් ඒක ටිකක් මෙන්න මේ වගේ......



බබාගේ කරුමෙ කියන්නෙ...හතුරෙකුටවත් වෙන්න එපා ඒ වගේ නෝන්ඩි සීන් එකක්............වැඩේ ඉවර වෙනකොටම අම්ම කඩා පාත් වුනානෙ මේසෙ ගාවට......උන්දා හිතල තියෙන්නෙ අනේ අහිංසක බබා මහ දවාලෙත් පාඩම් කරනව කියල..........පැනමු ගමන් මං හංග ගත්තා කොලේ........අපෙ අම්මත් එකක ඒවා බොරු................උදුර ගත්තෙ නැද්ද මගේ අහිංසක ප්‍රේම සිතුවිල්ල...............මන් කෙලින්ම දිවුවෙ කාමරේට........වෙච්ච සීන් එක පට්ට නෝන්ඩියි.......දැන් නම් අම්මට මූණ දෙන්නත් බෑ............


කොහෙන් ආපු අදහසක්ද මන්දා.......බබා තීරණය කරා ගෙදරින් යන්න...........ඇයි යකෝ බැණුම් කෝටියක් එක්ක..අනිත් එවුන්ගෙ නෝන්ඩි වලට කිච වෙවී රෙද්දක් ඇඳන් ගෙදරක ඉන්න පුලුවන්ද??

දා ගත්තා ශොපින් මල්ලකට කලිසමකුයි ශර්ට් එකකුයි......හොරෙනම් ගැරෙග් එකේ දොරෙන් බැස්ස එලියට............

එලියට බැස්සට යන්න තැනක් නෑ............දන්න එක තැන ආච්චි අම්මගෙ ගෙදර.........ඕන් කරා ජී.පී.එස්. එක.....හැරුනා ඒ පැත්තට............

ඔන්න බබා අභිනිශ්ක්‍රමණය කරා....සිදුහත් කුමාරයට වගේ කන්ථක අශ්වයො..චන්න ඇමතිලා හිටියෙ නැතත්......බබා සැලුනෙ නෑ.....


ඔන්න බබා පාර අයිනෙන් බොහොම දුක් මූඩ් එකෙන් තමන්ට වෙච්ච විළිලැජ්ජාවෙන් බේරෙන්න ගිහි ගෙය අතඇරලා යනවා කියමුකෝ......

ගමනේ බාගයක්ම ඉවරවුනාට පස්සෙ අපේ පිය රජ්ජුරුවෝ ආවෙ නැද්ද එතුමාගෙ දඬු මොණරෙ නැගල.....

"නගිනවා බයික් එකට"...........දැම්ම නේද සද්දයක්.........
බබා සැලෙයි ඒවට.........හ්ම්...බබා අහක බලාගෙන තමන්ගෙ ගමන් යනවා...
"නගිනවද නැද්ද......නැත්නම් ඉස්සරහ ඉන්න පොලීසියෙ අංකල්ට කියනවා....."
හුටා මේ මොකද්ද වෙන්නෙ යන්නෙ...........
කොහොම වුනත් රටේ පොලීසියට ගරු කරන්න ඕනනෙ....අන්න ඒ ගැන හිතලා බබා බයික් එකට නැග්ගා.......උඹල වැරදියට හිතන්න එපා හොඳේ.......




බබා පොලීසියේ අංකල්ට බයේ නෙමේ.......බබා නීතිගරුක පුරවැසියෙක් විදියට පොලීසි යාමට ඇති අකැමැත්ත නිසා...හරිනේ........

ඔන්න ඔහොමයි බබාගෙ අභිනිශ්ක්‍රමණය කඩාකප්පල් වුනේ..පවු නේද........



පසු වදන.........

අපේ හාමිනේගේ අදහස අනුව නම් මගේ ජීවිත කතාව යනු 75% පමණම මාගේ කුළුඳුල් නිකැළැල් ප්‍රේම චාරිකාය...........ඒවා ගැන ලියන්නට ගියොත් මගේ ජීවිත කතාව ලිවීමට මාගේ ජීවිත කාලය මදි වන්නේය..........
නමුත් මොබයිල් ෆෝන් නැති...ස්කයිප් නැති......ඇස් වලින් පමනක් අදහස් හුවමාරු වූ...........ඇඩ්වාන්ස් ලව් එකක් නම් දවස් ගානක් නිදි මරා ලියූ පෙම් පතකට සීමා වූ ඒ අත්දැකීම් හරි සුන්දරය.........මාගේ අදහස නම් එවන් වූ සුන්දර කාල පරිච්ඡේද අපේ පොඩි එවුන්ට හීනයකි.........එම නිසා ඒව ගැන ලියා තිබීම උන්ට කරන සාධාරණයකි.........මං හිතන්නේ බබී මේකට එකඟ වේවි කියාය...එකඟ නොවන්නේනම් අද රෑට බත් නැත............බඩු ශුවර්මය........










Sunday, February 10, 2013

ජීවිත කතාව 09


ආයුබෝවන්ඩ කිව්වා............ඔන්න ආයෙත් කාලෙකට පස්සෙ බ්ලොග් එක පැත්තට ආවා.........මෙහෙම ගියොත් මගෙ ජීවිත කතාව ලියල ඉවර කරන්න බැරි වෙනවා......එක නිසා තීරණය කරා ඔන්න ඔහෙ කෙටියෙන්ම කියල දාන්න කියල....ඒත් ඒ වැඩේ එච්චර සාධාරණ නෑ කියල හිතුනා.....

******************************************************
ජීවිත කතාව08  - මෙතනින් යන්න

******************************************************
ඔන්න ඉතින් කලින් කතාවෙ කියපු විදියට අපේ ඉන්ජිනේරු සිහිනය බොඳ වෙලා ගියා කියමුකො...........
අනේ ඉතින් ඔහොම කාලය ගෙවිල ගියා........කනවා බොනවා නිදා ගන්නවා......පහුගිය දවස් ටිකේ කස්සගෙ ගෙදර ගියේ නැති වුනාට ..........ආයෙ ඉතින් පුරුදු පරිදිම ඌයි මායි සෙට් වෙන්න ගත්තා........

අහා....මට කියන්න අමතක වුනා.....කස්ස දැන් යන්නෙ ධර්මාශෝකෙට.....මොකද ඌ මට වඩා අවුරුද්දක් වැඩිමල්නෙ.........


ඌ ශිෂ්‍යත්වෙ පාස් වුනානෙ...ඒකයි..........

ඔන්න දවසක් ඌයි මායි ලගා ගහල ඉන්න වෙලවක්....කරන්න කියල කිසිම දෙයක් නෑ....උන්ගෙ ඉඩමෙ වාඩි වෙලා අහස  දිහා බලාගෙන පොඩි කල්පනා පාරක් දානකොට ආවනෙ බොලව් ඉටිකිරිස් වගේ අයිඩියා එකක්.........ඇත්තටම ඒක අයිඩියා එකක් කිවුවට පොඩි එක්ස්පරිමන්ට් එකක්...........

අපි දෙන්නට හිතුනා නොවැ සිගරට් එකක් බීල බලන්න.........

කොහොමද ඉඳල ඉඳල ආපු අයිඩියා එක.....මසුරං නේ.......
පරීක්ශණය තියෙන්නෙ හෙට........

මෙහෙයුමේ පලවෙනි අදියර තමයි සිගරට් කූරක් හොයා ගන්න එක......
ඕක ඉතින් මහ ලොකු දෙයක් නෙමේනෙ.........රෑ  වෙලා කඩේට රිංගලා සිගරට් එකක් ගල් කෙරුව......



ඔන්න ඉතින් නිවාඩු දවසක් වෙච්ච පහුවෙනිදා උදේම නැගිටලා බනිස් ගෙඩියකටත් වග කියල ගියා කස්සලගෙ ගෙදර පැත්තෙ.....
ඌත් ඉන්නව හරියට අමුර්තෙ අරන් එන ශ්‍රකය පිලි ගන්න ඉන්නව වගේ......

මතක විදියට අන්කල් ගෙදර හිටියෙ නෑ....උන්ගෙ අම්ම කුස්සියෙ බිසී වෙලා.....නංගි ඒකිගෙ ලෝකෙ.......

අපි ඉතින් අපේ නොවෙන ගානට සාක්කුවෙ දා ගත්ත සිගරට් එකයි ගිනි පෙට්ටියයි අතින් තද කරගෙන.......හොරෙන්ම ඇදුනා.....මුන්ගෙ වත්ත පල්ලෙහාට.......


මුන්ගෙ වත්ත පල්ලෙහා තියෙනවා සිරා දෙල් ගහක් .........දෙන්නත් එක්ක ඕඅක පිටි පස්සට ගිහිල්ල පත්තු කරා සිගරට් එක.......

මං තමයි වැඩේට ආරම්භය දුන්නෙ.......පොර වගේ කටෙ අ තියල සිගරට් එක පත්තු කර ගත්තට මොකද.....පලවෙනි දුම් පාරටම මාව නිකන් අන්දොස් වෙලා ගියා



නහය පපුව නිකන් පිච්චුනා වගේ..........ඒත් එක්කම ආපු කැස්සත් එක්ක සිගරට් එක  විසි වුනේ ඉබේටම............ඔන්න ඉතින් කස්ස මට බැන බැන ඒක අහුලනවා........


ඌටත් ඒ සෙතේම තමයි........ඌ මටත් වඩා හයියෙන් කහින්න ගත්තා........ඉතින් ඒ වැඩේ එහෙන්ම අත ඇරල දාන්න වුනා නොවැ.....
හැබයි ඉතින් එදායින් පස්සෙ අද වෙනතෙක් මං සිගරට් එකක් කටේ තියල නෑ....හැබයි ඉතින් කස්ස නම් ඉඳල හිටල සෙට් වෙන වෙලාවට එකක් ගහනවා........


ඔන්න ඔය විදියට කාලය හෙමින් හෙමින් ගෙවිල යන අතරෙ තමයි අපේ විභාග ප්‍රථිඵල එනව කියල ආරන්චිය ආවෙ.........විභාගෙ දවසෙ චන්ඩියා වගේ හිටියට මොකද........දැන් තමයි ටිකක් හිතට භය දැනෙන්න ගත්තෙ.............
වෙන මොහොකටවත් නෙවේ යක්කුනෙ......අර ....අරයා.....ඔව් ...ඔව් අරයා........ඔව් බන් මගේ කුලුඳුල් ආදරේ...........මං ෆේල් වෙලා ඒකි පාස් වුනොත් . ඒකි වෙන ඉස්කෝලෙකට යාවි........එතකොට මං...........සොරි තමා......



ඔන්න ඒ පින්බර උදෑසන අපෙ අම්ම යන්න ලෑස්ති වෙනවා රිසල්ට් බලන්න...........
මං නිකන් ග්‍රැමැක්සෝන් ගහපු එක වගෙ සුදුමැලි වෙලා ගෙදරටම වෙලා හිටිය නොවැ...
හැමෝම හිතන්නෙ මන් රිසල්ට් එනවට බයේ කියල........මං බය වුනේ රිසල්ට් වලට නෙමේ......අපිව වෙන් වෙන එකට..........

උඹලට නම් හිනා......එහෙම තමයි යකෝ බාලාංශෙ ආදරේ හැටි.........


අම්මත් ගියා කියමුකො........කඩේ බාර දීල ගියෙ අපේ ලොකු මාමට.....

මාත් ඉතින් පාර අයිනට වෙලා බලන් ඉන්නව.........
මට පේනවා අම්ම එනව......ළඟට එනකොට තමයි දැක්කෙ අම්මගෙ මූණෙ තිබුනු හිනාව..........අදටත් අපෙ අම්මගෙ මුණෙ දකින්න තියෙන්නෙ එදා දැකපු හිනාවමයි කියල මට වෙලාවකට හිතෙන්නෙ.........

අදත් ඒ හිනාව ඇතුලෙ ගොඩාක් දේවල් ලියවිලා තියෙනව.........

නොකා නොබී උස් මහත් කරල නොවිඳිනා දුක් විඳල රටට වැඩදායි ඉංජිනේරුවන් පුතුන් තුන් දෙනෙක් සහ සැලකිය යුතු රජයේ රැකියාවක් කරන දියණියක් බිහි කරපු අම්ම කෙනෙක්ගෙ මූණෙ තියෙන හිනාව............

එදත් අපෙ අම්ම ආවෙ පුදුම ආඩම්බරයකින්..........
" අපේ එකා උඩින්ම පාස්.......ළකුණු 163 යි........"

අපෙ අම්ම මාමට කියනව ....හීනෙන් වගේ ඇහුනා...........

යකෝ මේක වෙන්න පුලුවන් දෙයක්ද..........පැය භාගෙන් විභාගෙ ලිවුව මම......


ඔන්න ඉතින් උණු කැවුම් වගේ ආරංචිය ගියා වටේටම...........මං ෆේල් වෙයි කියල බලන් හිටපු අහළ පහළ එවුන් කඩේට ඇවිල්ලා අපෙ අම්මගෙ හොඳ කියනවා...."බලන්න තාත්තත් නැතුව ළමයි හදන අපූරුව......කෙල්ලත් හොඳට පාස්...කොල්ලත් ඊට දෙවෙනි නෑ......" ඔන්න ඔය වගේ කතා සතියක් දෙකක් යනකන් අපේ කඩේ පැත්තෙ ඇහෙන්න ගත්තා........

මේ මිනිස්සු ඇත්තටම මේ කතා කිවුවෙ ඇත්තට නෙමේ....මූණට එහෙම කිව්වට අපේ අහළ පහළ හිටියෙ මහ ඉරිසියාකර මිනිස්සු ටිකක්......දැනටත් එහෙමයි......


මොකද අපේ ගෙදර වටේ හිටපු එවුන්ගෙන් හොඳට ඉගෙන ගත්තෙ අපේ ගෙදර ළමයි ටිකයි තවත් එක ගෙදරක් හිටපු අයියල  දෙන්නෙකුයි විතරයි.........පුදුමෙ කියන්නෙ ඒ ගෙදර එක අයිය කෙනෙකුයි මමයි දැන් මේ ඔටුවන්ගෙ රටට වෙලා කරන්නෙත් එකම රස්සාව..........

අපේ අසල්වැසියො අපිත් එක්ක ඉරිසියා වෙන්න පලවෙනි හේතුව අපේ ඉගෙනීම වගේම හැදියාව.....(මොන කුපාඩි වැඩේ කරත් ගමේ එවුන්ට මට්ටු නෑ......හිහ්..හිහ්..)



ඒ ගෙවල් වල කොච්චර සල්ලි තිබ්බත් මිනිස්සු වැඩට යවල ගෑනු ටික ගෙදරට වෙලා ළමයි බලා ගත්තත් උන්ට බැරි වුනා උන්ගෙ ළමයින්ට හරියට උගන්වන්න......
ඉතින් දෙයියනේ අපෙ අහිංසක අම්ම ඒකට පලිද??? 

අපේ ඉතින් නෑදෑයො කියල වෙනසක් නෑ.....ඔය සෙතේම තමයි.............

දැන් ඉතින් ඔක්කොටම හරි සතුටුයි......ඒත් කොල්ලට කිසිම පිට් එකක් නෑ ....
මොකද තාම දන්නෙ නෑනෙ...කෙල්ල පාස්ද කියල..........


මොකෝ ඉතින් දැන් වගේ එස්.එම්.එස් . එකක් යවන්නද.....බෑනෙ.......

ඔන්න ඔය අතරෙ අපෙ තාත්තත් නිවාඩුවට ගෙදර එනව කියල කිව්වනෙ......
ඔන්න එතකොට නම් කොල්ලට හැපී...........

උඹලට මං කියල තියෙනවනෙ අපි පුංචි කාලෙ ඉඳල අපේ තාත්තා රට කියල......
මට තාම මතකයි දවසක් තාත්තා රට ඉඳල ආපු විදිය.......කතාව පොඩ්ඩක් පැත්තකට ගියත් ඒකත් ලාවට කියල දාන්නම්......


එතකොට මට වයස අවුරුදු 3-4 විතර ඇති........තාත්තගෙ රූපකාය මට එච්චර මීටරෙ තිබුනෙ නෑ.........එතකොට තාත්තා හිටියෙ කුවේට් කියන අරාබි රටේ.......

කඩේ ඇතුලෙම තමයි බුදු පහන තියන්න ලෑස්ති කරල තිබ්බෙ......එදත් සුපුරුදු පරිදි අම්ම බුදුන් වඳිනවා.....හවස 6 ට විතර ඇති.......මාත් අම්ම ගාව දැවටි දැවටි ඉන්නකොට තමයි කාර් එකක් ඇවිල්ල කඩේ ඉස්සරහ නැවැත්තුවෙ........


මට අද වගේ මතකයි මන් අම්මට මෙහෙම කිව්ව.........
" අම්මෙ අන්න කවුද එනව........."
ඒ පැත්ත බලපු අම්ම මොහොතකට ගල් වුනා .........." පුතේ තාත්තා එනවා...."

එදා තමයි මට තාත්තගෙ රූපකාය මගේ හිතේ හරියටම ඇඳුනෙ.........

තාත්තා ඒ රටේ හිටපු සමාගමෙන් පැනලා වෙන තැනක රස්සාවට ගිහිල්ල.....වෙන මුකුත් නිසා නෙවී...


පඩි වැඩියෙන් දෙනව කිවුව නිසා....ඒත් එහෙම යන එක නීතියෙන් වලංගු නැති නිසා තාත්තව පොලීසියෙන් අල්ලලා පිටුවහල් කරල..........
එයා ඒ දේවල් ඔක්කොම කරෙ අපි වෙනුවෙන්........අම්මට දුක හිතෙයි කියල තමයි නොකියම ඇවිල්ල තියෙන්නෙ.......



සතියක් දෙකක් ගෙවිල ගියා කියමුකො...කොල්ල තාම අප්සෙට්......ඇයි බං විභාගෙ දවසෙන් පස්සෙ තාම කෙල්ලව දැක්කෙ නෑ.......කෙල්ල පාස්ද දන්නෙ නෑ........
ඔන්න ටිකක් හරි හරි ගියෙ තාත්තා ආවම......විභාගෙ පාස් නිසා බබාට තාත්තා බයිසිකලයක් ගෙනැල්ල...තෑගි විදියට.......
කොල්ල ඉතින් අල්ලනව බොරු......ගෙදර එහා පැත්තෙ තිබුනු පුන්චි පාර දිගේ ඕක පදින එකමයි වැඩේ.....

ඒ අතරතුර පොඩි පොඩි සිද්ධිමාලා තිබුනත් ඒව ලියන්න ගියොත් මට මගේ ජීවිත කතාව ලියන්න ජීවිත කාලෙම මදි වෙනවා.......



ඔන්න ධර්මාශෝකෙට ගන්න අවම ලකුණු ගාන ප්‍රසිද්ධ කරල පත්තරේ............හරියටම ලකුණු ගාන මතක නැතත් බබත් වැඩේ ගොඩ දා ගෙන..........ඒ දවස් වල තාත්තත් ගෙදර.........

කොල්ලත් හැපී වුනාට විනාඩියෙන් ආයෙ අප්සෙට් මූඩ්.......හරි හරි උඹල දන්නවනෙ කාරණේ.........
එහෙම තමයි යකෝ සත්‍යය ප්‍රේමය..........(දැන් මේක කියවන බබී කියනව ඇති...අනෙ මගෙ කට..........කියල.....හිහ්....හිහ්...)



ඔන්න අපිව ධර්මශෝකෙට ගන්න දවසත් ආවා........ඊට කලින් ඔය ලියුම් ඇවිල්ල...අරව මේව වුනා....ඔෆීසියල් දේවල්.....ඒව මන් දන්නෙ නෑ හරිද????

ඔන්න අලුත් සූට් ඇඳලා පුංචි මල් වගේ....(පිපෙන මල් හොඳේ....පත්තු කරන ඒව නෙමේ.........)

දහසක් මල් මැද එකම මලයි පැතුවේ කියාගෙන මිදුලෙ ඉන්න පුංචි පුංචි කෑලි අතරෙ මං මගේ කෙල්ලව හොයන්න ගත්තා......


*********************************************************************************

හ්ම්ම් අදට ඇති වගේ........
ඔය කෙල්ල නිසා මගේ චරිතේ ඝාතනය කරගත්ත හැටි සහ මගේ අභිනිශ්ක්‍රමණය ගැන ඊළඟ කොටසින් බලාපොරොත්තු වන්න...........






Tuesday, January 22, 2013

ජීවිත කතාව 08


කලකට පස්සේ බ්ලොගයට බැස්සේ......කියාගෙන ඔන්න ආවා ජීවිතේ තවත් රස මුසු තැන් ටිකක් අරගෙන........

හැමදාම මේ පැත්තට එන්න ඕනෙ කියල හිතුවට....මේ දවස් වල තියෙන වැඩ කන්දරාවත් එක්ක පොඩ්ඩක් අමාරු වුනා........

ඔක්කොම ඉතින් ඔෆීසියේ ඉන්න කන් විතරනෙ.....ගෙදර ගියාම කොල්ල ෆුල් නිදහස්.......කොම්පීතරයක් අතින් වත් අල්ලන්නෙ නෑ......මොකද ගෙදර වැඩ කොටස ඔක්කොම තියෙන්නෙ බබීගෙ අතේ....කොල්ල ෆුල් රිලැක්ස් එකේ...දෙන දෙයක් කාල වෙන දෙයක් බලන් ඉන්න එක තමයි කරන්නෙ....
හරි හරි ආටක නාටක ඕනෙ නෑනෙ......මෙන්න බබාගෙ කතාව....

---------------------------------------------------------------------------------
ජීවිත කතාව 07 බලන්න මෙතනින් යන්න...

ඔන්න ඉතින් මාත් පුරුදු පරිදි මගේ අතිජාත මිත්තරයගෙ තනි රකින්න කියල රෑ ජාමෙ ඒ පැත්තට ගෑටුවා කියමුකො,
අපේ ගෙදර ඉදලා පොඩ්ඩ දුරක් නිසා අම්මට එච්චර බයක් නෑ, මම තනියම ගියාට....

කිසිම කරදරයක් නැතිව...කට කපල නිදාගෙන උදේ නැගිට්ටම තමයි දන්නෙ කස්සගෙ අම්ම කොහේදෝ ගමනක් යන්න ලෑස්ති වෙනවා කියල........ඉතින් එදා දවස අපිට නිවාඩු දවසක්....මමත් දඩි බිඩි ගාල ගෙදර ගිහින් රෙඩි වෙලා ආයෙත් පාත් වුනා කස්සගෙ වාස භවනට.....ඇයි දෙය්යනේ උන්ගෙ අම්මත් ගෙදර නෑ..තාත්තත් ගෙදර නෑ..........

ඉතින් ඒ වගේ වෙලාවට ඌව තනි කරන්න පුලුවන්ද......උගෙ තනියට ගෙදර හිටියෙ උගෙ නංගි විතරයි.........ඌට ඉතින් ඒ ආස්සරෙ එච්චර දිරෙව්වෙ නෑ.......නංගිත් ඌ ගාවට වැඩිය කිට්ටු කරන්නෙ නෑ.....කිට්ටු කරොත් වලියක් තමයි..........
ඔන්න ඉතින් අපි දෙන්න සෙට් වුනාට කරන්න කිසිම දෙයක් තිබුනෙ නෑ..........මොනව කරන්නද කියල හිත හිත ඉන්නකොට තමයි අපේ නියම භාණ්ඩයක් අපේ ඇහැට වැටුනෙ...........පරණ වෑර්ලස් එකක්.....





කස්සගෙ සීයා මේ ලෝකෙ පදිංචිය අත ඇරලා වෙන ලෝකෙකට යනකොට සීයගෙ වටින කියන බඩු මුකුත් අරන් ගිහින් නෑ......ඉතින් ඒ බඩු ඔක්කොම දරුවො ටික පරිස්සමට අරන් තියල.......ඔය වෑර්ලස් එක, එතකොට සීයගෙ වඩු ආයුද ටික තිබුනෙ කස්සගෙ තාත්තා ගාව........

ඔන්න ඉතින් අපි ඩබලට මහ කුපාඩි අදහසක් පහල වුනා......ඔය වැර්ලස් එක ඇතුලෙ මොන වගේද කියල පොඩ්ඩක් හොයල බලන්න...........කුපාඩි කිව්වට කුපාඩිම නෙමේ නේද........

බබාල දෙන්නෙකුට ඇති වෙච්ච කුතුහලයක් කිව්වොත් හරියටම හරි..........

ත්‍රී ඉඩියට් එකට කලින් ආපු ෆිල්ම් එක ටූ ඉඩියට්(බලලා නැත්නම් හිතින් මවාගෙන කියවපල්ල....)එකේ ප්‍රධාන චරිත දෙක වෙච්ච අපි දෙන්න......ඒකෙ දුෂ්ඨයගෙ චරිතෙ රඟ පෑව කස්සගෙ නංගිව කාමරෙන් පන්න ගෙන "වෑර්ලස් මෙහෙයුම" කියන අති සුන්දර ජවනිකාව පටන් ගත්ත.......

හිහ්...හිහ්.......අන්කල් කාරයගෙ මේස ලාච්චු ටික ඇදල දාල...අවශ්‍ය කරන අඬු බඬු ටිකත් හොයාගෙන පටන් ගත්ත වෑර්ලස් එක මස් කරන්න.....

බොහෝම සීරු මාරුවට ඇණ ටික ගලවල භාණ්ඩෙ දෙපලු කරා......බලන්න එපායැ ඒකෙ ඇතුලෙ ලස්සන............මොකට කියනවද.......අපිට ගන්න කියල කිසිම දෙයක් නෑ..........හිතා ගන්න බැරි විදියට එහෙට මෙහෙට දාපු වයර් ගොඩක් විතරයි.........මේ මොන මඟුලක්ද කියල අපිටම කියා ගත්ත අපි වැර්ලස් එක තිබුනු විදියට හයි කරලා තිබ්බ විදියටම ඒක අල්මාරිය උඩ තිබ්බා.......

ඔන්න ඉතින් පැයකට විතර පස්සෙ කස්සගෙ අම්මත් ආවා.......උන්ගෙ අම්ම දවල්ට හදපු කෑම ටිකත් ගිල දාල හවස කාටූන් ටිකත් බලල.......මමත් ගෙදර පැත්තට ගියා.....


අද ඉදන් කස්සගෙ තනි රකින්නත් නැති නිසා ආයෙ ඒ පැත්තට යන්න ඕන කමකුත් නෑ..මොකද අන්කල් අද හවස ගෙදර එනව........මාත් ඉතින් හවස් වෙනකොට ඇඟ පත හෝදගෙන ක්ලීන් සූට් දාල අපේ කඩේ ඉස්සරහට වෙලා පාරෙ යන කෙල්ලොන්ට ලයින් පාරක් දාගෙන හිටියා කියමුකො...........

ටික ටික කලුවරත් වුනා.....මන් හිතන්නෙ රෑ 7.30 ට විතර ඇති......මෙන්න බොලේ කස්සගෙ නංගි අඬ අඬා අපේ ගේ පැත්තට එනවා...........මොකද්ද යකෝ මේ චක්කරේ...........මමත් ෆුල් අන්දොස්....ඇයි ඉතින් කවදාවත් නංගි තනියම එන්නෙ නෑ...අනිත් එක මේ වෙලාවෙ............

මාත් ඉතින් මොනාද කාපු මොකාද එක වගෙ නංගි දිහා බලා ගෙන හිටියා.....අපෙ අම්ම ඔක්කොටම වඩා බය වෙලා........

අඬ අඬ ආපු නංගි මෙන්න මෙහෙම කියාපි..........
"බබා අයියෙ අන්න ඔයාට අපෙ තාත්තා එන්න කිවුවා......."

මාත් දෙපාරක් හිතුවෙ නෑ....පැනපු ගමන් හා කියල ඒ පැත්තට යන්න පටන් ගත්තා........මොක්ද වෙනදත් අන්කල් කොහේ හරි දුරක ගිහින් එනකොට චයිනීස් කෑම පාර්සල් අරන් එනවා...අරන් එන්නෙ අපිටත් එක්ක.....ඉතින් මාත් හිතුවා අම්මට සිරි අදත් චයිනීස් කියල.....

අපෙ අම්මට තේරුනත් මොකක් හරි අවුලක් කියල ...අම්මට මන් පස්සෙ එන්න තරම් සිහියක් තිබුනෙ නෑ....කඩේ සෙනග හිටපු නිසා...අනිත් එක මන් යන්නෙ කස්සගෙ ගෙදර නිසා ගානක් නෑ.....
මාත් ඉතින් චයිනීස් කන්න තොල කට ලෙව කකා ගියා කියමුකො....

නයි කයිද රෝස් පාන් කිව්වලු.....
කස්ස පැත්තකට වෙලා අඬනව....උන්ගෙ අම්ම තවත් පැත්තකට වෙලා අඬනව.......නංගි තවත් පැත්තක
මහා ඇඬීමේ තරඟයක් වගේ..........
අම්මට සිරි දැනුයි දැක්කෙ......අන්කල් කාරය ඉන්නව කොස්සක් අරගෙන මරුව මූඩ් එකෙ....
චයිනීස් නෙමේ අද නම් ගෙදරින් හම්බ වෙන බත් පතත් නැති වෙන සයිස් එකක් වගේ.....

අන්කල් දිහා බලන්න බෑ......එකසිය ගානට මල පැනපු මූඩ් එකක් තමයි තිබුනෙ......

මමත් නෝ කතා නෝ සිනා..........ජීවන බර මෙතනම නිදහස් වෙයි වගේ........

"අනේ ළමයො ඔය ළමයවත් ඇත්ත කියන්න.........කවුද සීයගෙ පරණ රේඩියෝ එක ඇල්ලුවෙ......"

කස්සගෙ අම්ම මගෙන් අහපි.......


කිරි අප්පට ඩෝග් ජම්පින් කිව්වලු......මේ මොන හෙණයක්ද කඩන් පාත් වෙන්න හදන්නෙ..........
කොහොමද යකෝ ලොක්ක අපේ චිත්‍රපටිය ගැන දැන ගත්තෙ...........
දැන ගත්තත් මගෙන් අහන්නෙ මොකටද........ඔය ඉන්නෙ පුතණ්ඩියා...අහගන්න තිබුණනෙ උගෙන්ම...........අනිත් එක අපි ඕක ටිකක් අත පත ගෑව කියල ඕක ගෙවෙනවයි.........

ඔන්න ඔය වගේ දාහක් ප්‍රශ්න මගෙ ඔලුව ඇතුලෙ බඩ පිනුම් ගැහුවත් මන් ඕවා අහන්න ගියේ නෑ ......මොකද බබෙක් වුනත් මගෙ මීටරෙ හොඳ නිසා මට තේරුනා ඒ වගේ හොඳ ප්‍රශ්නයක් ඇහුවොත් මුන් ඔක්කොම කාල තියෙන කොහු මිටෙන් මටත් කන්න වෙන විත්තිය.....


මෙන්න මේ වගෙ වෙලාවට ආපු නුවණ ගැන ඇතිවුනා වූ අප්‍රමාණ චිත්‍රප්‍රීතිය නිසාම මටත් කලින් මගෙ කට ඉස්සර වුනානෙ...........

"ආ.....අන්කල් මමයි කසුනුයි තමයි ඕක ගලවල බැලුවෙ"
මාත් ඉතින් වීරය වගේ කියල දැම්ම........

මන් හිතුවෙ අන්කල් මටයි කස්සටයි ඒ වෙලාවෙම ස්තුති කරල මිකැනිකල් ඉන්ජිනේරු ඩිග්‍රිය දේවි කියල.........
ඒ වුනාට මන් ඒක කිව්ව විතරයි කස්සගෙ මූණ ඇඹරිලා ගිය විදියෙන් මට තෙරුනා වෙනද නානවටත් වඩා හොදට අද නා ගත්ත කියල........


මගේ කටින් ඒ උත්කෘෂ්ට වචන ටික පිට වෙනවත් එක්කම අලංකාර කොහු මිට පහරක් කස්සගෙ පිට පැත්තට ගියා වගේ මතකයි........හැබැයි ඉතින් අන්කල්ගෙ හොඳේ කියන්නෙ මට අතක්වත් තිබ්බෙ නෑ..........
අන්න ඒකයි මන් ඒ මනුස්සයට අදටත් ගරු කරන්නෙ....හිහ්...හිහ්....

"කියනවා බලන්න කොහේ ඉඳන්ද මේක ගැලෙව්වෙ"
මෙච්චර වෙලා කිසිම කතා බහක් නැතිව හතර වටේට කොහු මිට වන වන හිටපු ලොක්ක මගෙන් අහපි...

ඒක ඇහුවට වඩා හොඳයි මට ගැහුවනම්.....ඇයි යකෝ ඒක අහපු සද්දෙට මට සුලු දිය පහ වෙන්නත් තිබුණ..


අනේ ඉතින් අම්බානෙකට භය වෙච්ච මම කිසිම වචනයක් පිට කර ගන්න විදියක් නැතිව අත දික් කරල උන්ගෙ කාමරෙ පෙන්නුවා.........
 අන්කල් මාවත් ඇද ගෙන රින්ගුවෙ නැද්ද කාමරෙට..........
ඔන්න යකෝ දැන්නෙ දැක්කෙ....අපි ලස්සනට තිබුනා වගේ අරන් තියපු වෑර්ලස් එක පලු දෙකක් කරල ඇඳ උඩ............

ඔන්න ඉතින් මටත් මල් පැන්න.....ඇයි බන් අපි අමාරුවෙන් හයි කරලා තිබ්බ භාණ්ඩෙනෙ.............


"කෝ කොහේ ඉඳන්ද ......." මෙන්න ලොක්ක ආයෙ සද්දෙ දානව.......

මාත් ඉතින් කස්සගෙ ඇඳේ බිත්තියට හේත්තු වෙච්ච ලයින් එක අන්කල්ට පෙන්නුව..........පැත්ත ගියත් ඇත්ත කියන එක හොඳ පුරුද්දක්නෙ.......

මෙන්න බොලේ අන්කල් එක පාරටම ඇඳ යටට රිංගුවා...........

දැන් මට වගේම උඹලටත් ෆුල් අන්දොස් ඇති නේද........

මෙන්න මේකනෙ වෙලා තියෙන්නෙ.......


අන්කල් හැමදාම වැඩ ඇරිලා ඇවිල්ල හීනියට සිංදුවක් අහනවලු.......අලුත් රේඩියෝ කෑල්ලක් ගෙදර තිබුනත් සිංදු අහන්න අන්කල් කැමති පරණ වෑර්ලස් එකෙන්ලු......

කවුද බන් ඔච්චර හරියක් දන්නෙ.....

ඉතින් වෙනද වගේම අන්කල් පොඩි වොශ් එකක් දාගෙන ආතල් එකෙ ඇලට් පාරක් දාන ගමන්  වෑර්ලස් එක ඕන් කරල නොවැ.......බඩු වැඩ නැති නිසා...පොඩ්ඩක් එහෙ මෙහෙ කරන කොට අන්කල්ට මීටර් වෙලා මේකට මොකෙක් හරි වැඩක් දීල කියල........

අන්කල් ඉලෙක්ට්‍රොනික අංශෙන් කප් ගහපු පොරක් නිසා මිනිහ ඕක ගලවල......එතකොට ඇතුලෙ තියෙන්න ඕන ගැජට් එකක් පේන්න නෑලු......

මිනිහා ඉතින් අපේ ප්‍රධාන ඉන්ජිනේරු කස්සට කතා කරල අහල තියෙනව මේකට මොකද කරේ කියල........මොකද අන්කල්ට ඕන වෙලා තියෙන්නෙ මිසින් වෙච්ච ගජමැටික් එක හොයා ගන්න මිසක් මේක ගැලෙව්වට දඬුවම් දෙන්න නෙමේ.....


කොහේද ඉතින් අපේ නලු බට්ට....ඒ කිව්වෙ කස්ස උන්ගෙ තාත්තට තියෙන බය නිසාම කට ඇරල නෑ.........බලන්න ඉතින් උගේ නිර්භීත කම් කොහු මිටෙන් දෙතුන් පාර කාලත් ඌ කියල නෑ....ඌව බේරන්න ගියපු උන්ගෙ අම්මත් කොහු මිටි පාරක් කාල.....බැරිම තැන තමයි මාව ඉහල උසාවියට ගෙන්නල තියෙන්නෙ.....

බබා ඉතින් කොහේ ගියත් මීටරෙ හින්ද නා ගන්න ඩයල් එකනෙ..........


අන්තිමේදි අන්කල් අර ගැජට් කෑල්ල ඇඳ යට තිබිල හම්බ වුනා.......
අන්කල් වැඩ කාරය නිසා වෑර්ලස් එක යන්තන් ගොඩ දා ගත්තා....


ඔන්න ඔහොමයි අපේ මිකැනිකල් ඉන්ජිනේරු සිහිනය බොඳ වෙලා කුඩු වෙලා දිය වෙලා ගියේ................

Saturday, January 12, 2013

ජීවිත කතාව 07


ජීවිත කතාව 07

ජීවිත කතාව 06 මෙතනින් බලන්න...

ඔන්න කට්ටිය මට සද්දෙ දාන්න අරගෙන.......කතාව ටිකයි ලිවුවෙ කියල.....අනේ දෙයියනේ ඒක තමයි මං අන්තිමට කිවුවෙ......මේක ලිවුවෙත් බොහොම අමාරුවෙන් කියලා.........
ඒ අස්සෙ අර කෙළි පොඩ්ඩත් කියනවා...කිසි අප්සෙට් එකක් නෑ කියලා......ඔක්කොට හපන් තොත්ත බබී...ඒක දැකපු වෙලේ ඉඳල මගේ කණ මිරිකන එකමයි වැඩේ........

ආදරය ගැන තොත්ත බබාට ඕනවටත් වඩා අත්දැකීම් තියෙනවා.......
ආදරයම නිසා තොත්ත බබා තරම් පිස්සෙක් වුනු කෙනෙක් තවත් නැතුව ඇති......(ඇඬෙනවා තනි ඇහට හොඳේ........)
ආදරය නිසා පිස්සෙක් වෙච්ච බබා ආදරය නිසාම ආයෙත් මනුස්සයෙක් වුනා......ඒ ආදරයට නම් මම හැමදාම ණය ගැතියි........මාව මනුස්සයෙක් කරපු ආදරයම මාව පිස්සෙක් කරන්න හදනකොට තමයි මාව බබීගෙ ආදර  කුණාටුවට අහු වෙන්නෙ.....අම්මට සිරි ඒක නම් කියල වැඩක් නෑ........පුදුම ආදර කුණාටුවක්.....මාව උස්සලා මිරිකලා අඹරවනවා.......අම්මෝ පුදුම ආදරයක්......දැන් නම් බයත් එක්ක ඒ ආදරේ නැති වුනොත් මං මැරිලා යාවි.....
හැබයි ඒ  දේවල් කොහොම වුනත් දැනට ලෝකෙ වැඩියෙන්ම ආදරේ විඳින්නෙත් මේ තොත්ත බබාම තමයි....




බබීට පිං සිද්ද වෙන්න...හිහ්...හිහ්.....(අද නම් මොනව හරි හම්බවෙයි....)

ආයෙත් වටේ යන්න ගත්තා.........දන්නෙ නැද්ද.....ආදරේ අන්ධයිලුනෙ...හිහ්...හිහ්....පාර පේන්නෙ නැතුව ගියා.......


ඔන්න අර කිවුව වගේ මටයි පොඩි කස්සටයි හැදුනු උණ නම් කාටවත් හොඳ කරන්න බැරි වුනා......

ඔන්න ඉතින් මමයි මගේ අතිජාත මිත්‍රයා වෙච්ච කස්සයි අපේ අලුත්ම ව්‍යාපෘතිය පටන් ගත්තා.......ඒක තමයි රිජිෆෝම් බෝට්ටුවක් හදලා ගඟට දාල පද්දන එක.....



ඕකට අවශ්‍ය කරන මූලිකම දේවල් වුනේ අඟල් තුන්කාලෙ රිජිෆෝම් ශීට් එකයි......කෙම්ෆික්ස් ගම් ටිකයි.......ඕකෙ ගාන්න තින්ත ටිකයි.....අල්පෙනෙති පැකට් එකයි,මෝටරයක් සහ බැටරි කෑලි හතරක්....




අපේ පුන්චි කර්මාන්තශාලාව වුනේ කස්සලගෙ ගෙදර පිටිපස්සෙ ඉස්තෝප්පු කෑල්ල....තව කස්සගෙ සීයගෙ වඩු බංකුව......ඒ කාලෙ සීය ජීවත්ව නොහිටියත් සීය හොඳ ප්‍රසිද්ධ වඩු බාස් කෙනෙක්...අදටත් අපේ පැත්තෙ ඕන කෙනෙක් ගෙන් ඇහුවොත් කියයි...කස්සලගෙ ගෙදරට යන පාර......හැබැයි උගේ නම කියල නෙවේ..සීයගෙ නම කියල ඇහුවොත් .....
ඉතින් දෙන්නත් එක්ක මේ බඩු ටික ගන්න හෙනට කටු කෑව.......
මොනව හරි දේකට හම්බවෙන ශත පණහ රුපියල කැටෙකට දාල එකතු කරනවා...
අවුරුද්දට ගෙවල් ඉඳුල් කරාම රුපියල් පණහක් විතර හම්බ වෙනවා.



ඉතින් ඔය ඔක්කොම දාල අපි වැඩේ පටන් ගන්නවා.....දෙන්නත් එක්ක පයින්ම හාඩ්වෙයාර් එකකට ගිහින් රිජිෆෝම් ශීට් එකයි අනිත් අඩුම කුඩුම ටිකයි ගන්නවා.....ඔය ටික ගෙදරට වෙනකම් අරන් එන එක තමයි ඊළඟ ගේම් එක........රිජිෆෝම් ශීට් එක හරියටම අඩි හතරක් උසයි...අඩි හතරක් පළලයි....අඩි  තුනක් විතර උස අපි දෙන්න අඩි හතරක ශීට් එකත් අල්ලගෙන පාර දිගේ එන හැටි  ගමේ එවුන්ට නම් ෆුල් ආතල් සීන් එකක්...මොකද ශීට් එක හුළඟට අහුවෙලා මැදින් බොක්ක ගහනවා...එතකොට නම් දෙන්න හතර අතේ කැරකි කැරකි හෙන ගේමක් දෙනවා ශීට් එක නොකැඩි තියා ගන්න.

ඉතින් ඒ සීන් එක අපේ පිට්ටනිය ගාව ඉන්න කොල්ලො සෙට් එකට නම් හෙන ජොලි සීන් එකක්.....කොල්ලො කිවුවට ඔය කුඩු ගහන, ගන්ජා ගහන..රස්සාවක් නොකරන අයියල සෙට් එකක් තමයි ඔතන හිටියෙ......හැබැයි ඉතින් පස්සෙ කාලෙක බබා මොන ගේමට එන්ටර් වුනත් සපෝට් එකට උනුත් හිටියා මගෙ පස්සෙන්ම....

ඔන්න ඉතින් වටේ ඉන්න එවුන්ගෙ නෝන්ඩිත් කා ගෙන බඩු ටික ගෙනාව කියමුකො...ඊට පස්සෙ බෝට්ටුවෙ පතුල කපල... දෙපැත්ත කපල .....ගම් දාලා අළවල......ගැළවෙනවට අල්පෙනෙති ගහල වේලෙන්න තියනවා...
ඊට පස්සෙ ඉතින් බැටරි කෑලි ටිකයි මෝටරෙයි හයි කරනවා........මේ ටික බොහොම සිම්පල් විස්තර කරේ.........තාක්ශණේ  පිටට දෙන්න වෙනවට..හිහ්...හිහ්..



ඔය ඔක්කොම කරල බෝට්ටුව හැදුවා කියමුකෝ....හැම අවුරුද්දෙම ඔය ටික ඔය විදියටම  වුනා...මං හිතන්නෙ අවුරුදු තුනක් විතර.......ඒ වුනාට ඒ එක බෝට්ටුවක් වත් වතුරෙ පා කරල හැඩ බලන්න අපිට චාන්ස් එකක් ආවෙ නෑ....මොකද අපේ  දෙමාපියන් අපිට ගඟෙ මූදේ තියා..මූද තියෙන පැත්තටවත් යන්න දුන්නෙ නැති නිසා.....ඒ මිනිස්සුන්ටත් අපිව එක්කන් යන්න වෙලාවක් තිබුනෙ නෑ........
අපි හැමදාම බෝට්ටුව හදලා ලොකු වතුර බේසමක පා කරල සතුටු වුනා.....
ඔන්න ඔහොමයි අපේ බෝට්ටු ව්‍යපෘතිය සාර්ථක වුනේ.......


හැබයි පොඩි සිද්දියක් නිස උණ අඩු වුනා කිවුවොත් හරි...


ඔය කාළෙ තමයි කස්සගෙ තාත්තා ජන්ද වැඩ වලට  ඩියුටි යන්න පටන් ගත්තෙ....දවස් දෙක තුනක් ගෙදරින් පිටතමයි අන්කල් ඉන්නෙ......

කස්සගෙ ගෙදර ගැනත් කියන්නම්කො....

ඒ දවස් වල උන් පදිංචි වෙලා හිටියෙ උන්ගෙ ආචිචිගෙ ගෙදර, ඒ කිවුවෙ තාත්තගෙ මහගෙදර....
අම්මා(ප්‍රාථමික අංශයේ ගුරුවරියක්),නංගි,කස්ස සහ තාත්තා තමයි ඒ පුන්චි පවුලෙ සාමජිකයන්......ආච්චිගෙ ගෙදර හිටියත් මුන් ටික ඔක්කොම හිටියෙ එක කාමරෙක....

ගෙදර තව හිටියා...කස්සගෙ ආච්චියි....කසාද බැඳපු නැති නැන්දා කෙනෙකුයි......
කස්සගෙ බාප්පල දෙන්නෙක් හරි තුන්දෙනෙක් හරි(මට හරියට මතක නෑ).......ආච්චිටයි නැන්දටයි හරි යන සැරම සැර බල්ලෙක්.....ඌ බල්ලෙක් කිවුවට යකෙක් වගේ තමයි....මූට මාව පේන්න බෑ.......බුරා ගෙන පනින්නෙ...කන්න බලා ගෙන.....

ඔව් ඔව් දැන් ඉතින් උඹලා මවා ගනිල්ල බල්ලෙකුටවත් බලන්න බැරි මූණත් තහඩුවක්....අඩෝ එහෙම නෑ හරිද...බබාට තියෙන්නෙ සීදෙවි මූණු පොඩ්ඩක්....සැක නම් බබීගෙන් අහන්න.....



කස්සගෙ අම්මත් එක්ක නැන්දම්මයි නෑනයි එච්චර හිත හොද කමක් තිබුනෙ නෑ...දැන්නම් එහෙම නෑ...ආච්චිනම් මේ ලෝකෙ නෑ දැන්  ...නැන්ද නම් ඔය ඉන්නෙ කිරියි පැණියි වගේ.....

හරි ඔන්න ඔහොමයි කතාවෙ පසුබිම......ඔන්න මුලින් කිවුව වගේ අන්කල්කාරය ජන්ද ඩියුටි........මුන්ගෙ කාමරෙ තිබුනෙ ඇඳන් දෙකයි.....එකක අම්මයි නංගියි...අනිත් එකේ කස්සයි තාත්තයි......


අන්කල් ගෙදර නැති දාට කස්සට තනියම නිදා ගන්න බයයිලු(හොඳ වෙලාවට ඌ මේක කියවන්නෙ නැත්තෙ.....නැත්නම් ඌට මල පනීද?.....ලැජජා හිතෙයිද?....ලැජ්ජ හිතුනත් ඌට මාත් එක්ක නම් මල පනින්නෙ නෑ කියල ෆුල් ෂුවර් එකේ කියන්න පුලුවන්...)
ඉතින් ඌ උගෙ අම්ම හරහා අපෙ අම්මට පොඩි රික්වෙස්ට් එකක් කරා..උගේ තනියට මාව එවන්න කියල....






ඌට මාව එච්චරටම ෆිට්...අදටත් එහෙමයි...මං ලංකාවට ගියාම  ඌ මාව හොයාගෙන එනවා....නැත්නම් මන් ඌව හොයාගෙන යනවා.....එච්චරට බොක්කෙ ෆිට් එකක් අපි දෙන්නට තියෙන්නෙ.

ඔන්න ඔය වගේ තනි රකින්න ගිය දවසක වෙච්ච සිද්දියක් නිසා තමයි අපේ මිකැනිකල් ඉන්ජිනේරු සිහිනය වයස අවුරුදු11 දීම බොඳ වෙලා ගියේ........   








Wednesday, January 9, 2013

ජීවිත කතාව 06



ජීවිත කතාව 05- මෙතැනින් බලන්න

ඔන්න උඹලට කතා ලියන්න ගිහින්.....ප්‍රේම කතාවකුත් කියල දැම්මනෙ......ඔය අහවල් කතාව දැකලා තොත්ත බබී නම් හිනා වෙලා නිකන් හිටියෙ නෑ....මෙන්න ඒකි අහනවා ඉතුරු ගෑණු ළමයි ගැන ලියන්නෙ කවද්ද කියලා....මැදැයි කොළා......

ඒ අස්සෙ මූණු පොතේ ඉඳන් කතා කර කර හිටපු ඒ කතාවට අදාළ කෙළි පොඩ්ඩ මගෙන් අහනවා.....කවුද ඒ ගෑණු ළමය කියල........මන් කලිනුත් කිවුවෙ ඒකි  මේ මොනවත් දන්නෙ නෑ කියල


මාත් ඉතින් එච්චර කල් රැක ගත්ත ඒ රහස ඒ කෙලි පොඩ්ඩට කියල දැම්ම.......දැන් ඉතින් අපි පවුල් පංසල් වෙලානෙ.......බය නැතිව කියල දැම්ම......දැන් එකි මාත් එක්ක කතා කරන්නෙම නෑ.......යාලු කමත් ඉවරයි වගෙ......මේව දැකල අපේ තොත්ත බබී නම් උඩ පැන පැන හිනා වේවි....හිහ්.....හිහ්.....
ඕනෙ නම් කණ මිරිකල අහවි....ඇද්ද වැඩේ කියල.........

ඇති ඇති වටේ ගියා.....මෙන්න කතාව...




ඔන්න ඉතින් අලුත්ම අලුත් කිට් එකත් ඇඳ ගෙන බබා ගියා විභාගෙ ලියන්න.....විභාග මධ්‍යස්ථානය වුනේ ගෙවල් ළගම තිබුනු ධර්මාශෝකය.........
අලුතෙන් හම්බ වුනු ඔරලෝසුවත් හරියටම( ඔය පින්තූරෙ තියෙන වගේම එකක්)බැඳගෙන ඒක හැමෝටම පේන විදියට අත් දෙක පද්ද පද්ද බබා ගමනෙ.........හැමෝටම පේන්න කිවුවට ඕක දැක්කෙ මන් විතරද දන්නෙ නෑ...හිහ්...හිහ්.....

ඔරලෝසුව බැන්ඳට මොකද ...ඒකෙ වෙලාව  තිබුනෙ වැරදියට..........මට ඉතින් විභාගෙ ලියනවට වඩා වැදගත් වෙලාව හදා ගන්න එක......පළවෙනි ප්‍රශ්න පත්තරේ විනාඩි 20 වැනි සුලු කාලයකදී ඉවර කරල පටන් ගත්ත වෙලාව යථා තත්වයට ගෙන ඒමේ මහා ව්‍යාපෘතිය..........
අනේ ඉතින් පේපර් ටික එකතු කරගෙන යනකන්ම බබා හිටපු තැනමයි.....වෙලාවත් එහෙම්මයි......


ඔන්න ඉතින් බබා ෆුල් ශෝක මූඩ් එකෙ එලියට ආවා......දෙවෙනි පේපර් එක පටන් ගන්න තව විනාඩි 15 තියෙනවා.....අම්මලා ගේට්ටුව ගාව පොර කනවා......තමන්ගෙ ළමය හරියට උත්තර ලිවුවද කියල දැන ගන්න......අපෙ අම්මත් ගේට්ටුව ගාව හිටියා......හැබැයි මොනවත් අහන්න කලින් එයා මගෙ අතට රෝල්ස් එකකුයි බීම එකක්ක්යි දුන්න........අපිටම කියල කඩයක් තිබුනට අපිට හිතුනු හිතුනු වෙලාවට බීම බොන්න...ටොෆී කන්න....අවසර තිබුනෙ නෑ...


අදටත් බබා රෝල්ස් වලට තියෙන්නෙ පුදුම කෑදර කමක්.......අපරාදෙ කියන බෑ...බබී හිටපු ගමන් හදල දෙනවා බඩ කට පිරෙන්න.......
ඔන්න ඉතින් සප්පයම් වෙච්ච බබා ඊළඟ පේපර් එකටත් ගියා........ඒ පේපර් රාජයාටත් පෙර ආනිශංසයම හිමි විය....සාදු සාදු සාදු.....තවමත් බබා වෙලාව හදයි....පේපර් එකතු කරයි....බබා නැගිට එලියට එයි.....හිහ්...හිහ්...



පස්සෙ කාලෙක කොහොම හරි ඕකෙ වෙලාව හදා ගත්ත...

ඔන්න ඉතින් ටික දවසකට බබාලට සුපිරි නිදහසක් ලැබුනා....වැඩි හරියක් කාලෙ ගත කලේ පොඩි කස්සලගෙ ගෙදරයි...අපේ ආච්චිලගෙ ගෙදරයි තමයි........

ඔන්න ඔය අතරෙ තමයි පොඩි කස්සටයි මටයි මිකෑනික් උණක් ආවෙ.....අතට අහු වෙන ඕන මගුලක් ගලවනවා......හැබයි ලොවෙත් ආයෙ තිබුනු විදියට හයි කරන්න බෑ........දැන් ඉතින් උඹල මහ වල් විදියට බලන්නෙ...ඕන දෙයක් කිවුවෙ හැම දේම නෙවෙයි  කොල්ලනේ..........පුන්චි  මෝටර් කෑළි තිබුනු ඒවා.......





අද කොටන්න වුනේ පොඩ්ඩයි...ඔෆිස් ඉන්න ගමන් කොටන එක අමාරු නැති වුනත් අධ්‍යාපන කටයුතු පොඩ්ඩක් හිර වෙලා නිසා එකත් ඔෆිස් ඉඳන් තමයි ගොඩ දාන්නෙ.

බබී දැක්කොත් බැණුම් අහන්නත් වෙනවා.........

සොරි හොඳේ...........ඊළඟ කතාව ටිකක් දිගට ලියනවා..ෂුවර්.......













Wednesday, January 2, 2013

ජීවිතය සහ ආදරය......






මේ නිසඳැස මන් හොයා ගත්තෙ මූණු පොතේ තිබිලා.....
බබාට හිතුනා එකේ තියෙන එවා එක්ක ගේමක් ඉල්ලන්න......
ඔන්න ලියල දැම්ම....ඕන එකක් ප්‍රීති වෙසක් කියල.....
බනින්න නම් එපා ..........








ජීවත් වෙන්න...
කෙනෙකුට ඔබව වටින්නේ නැතත්..........
ඔබව වටින තවත් අය ඇති නිසා........

සතුටු වෙන්න......
සතුට ඔබව ජීවත් කරවන නිසා...

හඬා වැටෙන්න.....
කඳුල ඔබව සනසන නිසා.......

විඳින්න....
විඳින්නට ජීවිතයක් ඇති නිසා.....

ඝණඳුරින් ඈත් වන්න......
අලෝකයේදී ඔබට පෙනෙන නිසා.......

ආදරය නොසොයන්න....
ඔබ වෙහෙසට පත්වෙන නිසා.....

ආදරය කරන්න......
එවිට ඔබට ආදරයක් ලැබෙන නිසා......